Lepeltje Otter / Visotter

Lepeltje Otter / Visotter

De otter (Lutra lutra), ook Europese otter of visotter genoemd, is een marterachtig zoogdier. Het is de soort met het grootste verspreidingsgebied van de otterfamilie. Het dier eet vooral vis, maar jaagt ook op amfibieën, schaaldieren, kleine zoogdieren, vogels en reptielen. Bestaande populaties van deze semi-aquatische marterachtige komen voor in een grote verscheidenheid aan zoetwater- en mariene habitats in Azië, Europa en delen van Noord-Afrika. Ondanks de grote verspreiding heeft het verlies van leefgebieden geleid tot afnemende populaties, vooral in Azië, en de soort staat momenteel op de lijst van de International Union for Conservation and Nature and Natural Resources vermeld als “gevoelig”.

Een volwassen otter is 80 tot 140 centimeter lang, inclusief de staart van 30 tot 50 centimeter lengte. Het gewicht varieert tussen de 5 en 12 kilo en de schouderhoogte is gemiddeld 30 centimeter. Vrouwtjes zijn meestal kleiner dan mannetjes. Mannetjes hebben een kop-romplengte van 60 tot 90 centimeter, een staartlengte van 36 tot 47 centimeter en een lichaamsgewicht van 6 tot 17 kilogram. Vrouwtjes hebben een kop-romplengte van 60 tot 70 centimeter, een staartlengte van 35 tot 42 centimeter en een gewicht van 6 tot 12 kilogram.
De Europese otter lijkt op andere otters doordat hij een brede, ronde kop heeft met snorharen en zwemvliezen die half zo lang zijn als de tenen. Zijn lichaam is langwerpig en eindigt in een lange, in doorsnede ovaalronde staart met een kegelvormige punt. De vacht is dicht en donkerbruin maar lichter aan de buikzijde, bestaat uit een waterdichte buitenste laag van dekharen en een luchthoudende binnenste laag van dicht opeen geplante donsharen, die onder water droog blijft. De dekharen drogen vrij snel, en hechten uit het water aan elkaar. Voor de otter, die nauwelijks over onderhuids vetweefsel beschikt, is deze waterdichtheid van groot belang om in het water op temperatuur te blijven. Een optimale conditie van de vacht voorkomt onderkoeling tijdens het jagen onder water. Vanwege de grote geografische verspreiding is de variatie binnen de soort aanzienlijk. Populaties die in Azië leven hebben korter haar en lichter gekleurde vacht met een paar lichte vlekken bij de keel dan elders. Met zijn gestroomlijnde lichaam is het dier goed aangepast aan het leven in het water. De ogen en de kleine afsluitbare oren en neusgaten liggen op één lijn boven op de platte kop, waardoor ze boven water blijven als het dier aan het wateroppervlak zwemt. De otter heeft tussen de tenen van alle vier de korte krachtige poten.