Zw. Verz. Sola Lepeltje Chr. Geref. Kindertehuis te Utrecht

Zwaar Verzilverd Sola Lepeltje Chr. Geref. Kindertehuis te Utrecht
Keurmerk L Sola 100

Door een initiatief van de diaconieën van Dordrecht en 's-Gravenhage werd in 1913, op 27 maart, te Utrecht opgericht de „Vereeniging van Diaconieën tot oprichting en instandhouding van een Weeshuis voor de Weezenverzorging der Christelijke Gereformeerde Kerk In Nederland."
Met de oprichting van een vereniging was men er natuurlijk niet; het doel was immers te komen tot de oprichting van een weeshuis, waaraan behoefte gevoeld werd. Er werd ijverig gespaard, overlegd en uitgekeken naar een geschikt pand. Men slaagde te Soestdijk met een pand, gelegen aan de Beukenlaan no. 3; dit werd gekocht voor ƒ 9.000,— kosten koper. Op 6 augustus 1924 vond de opening van het weeshuis plaats en werden de weesouders, de heer P.J. van der Burg en zijn echtgenote geïnstalleerd. Het honorarium van de weesouders werd gesteld op ƒ 600,— per jaar. Begonnen werd met 5 kinderen, drie halfwezen uit Amsterdam en twee kinderen uit Haarlem. Het huis bleek in een behoefte te voorzien, want ruim twee jaar later waren er al 17 kinderen. De Kerken en de Diaconieën (de leden van de vereniging) steunden het werk zoveel als mogelijk was. In 1932 waren er 28 kinderen in het huis, dat daarop niet berekend was; men groeide er uit. Het huisvestingsprobleem werd dermate groot, dat naar een groter pand met meer mogelijkheden moest worden omgezien.
Gelukkig kwam er een oplossing: een flink pand aan het Predikherenkerkhof te Utrecht kon gekocht worden en op 30 augustus 1934, tien jaar na de opening van het weeshuis te Soestdijk, werd het weeshuis te Utrecht geopend. Er was een grote belangstelling; uit alle windstreken was men gekomen om de opening bij te wonen.
Sedert 1 oktober 1937 werd een kwartaalblad uitgegeven, „Weezenzorg" genaamd.

Met de jaren veranderde het karakter van het huis; was het aanvankelijk bedoeld voor het opnemen van „echte" wezen, geleidelijk was er meer vraag naar plaatsingsmogelijkheid voor z.g. „moderne" wezen, kinderen waarvan de ouders nog wel leefden, doch die om allerlei redenen hun kinderen niet zelf konden opvoeden. Het grote pand aan het Predikherenkerkhof te Utrecht bleek hard aan een verbouwing toe te zijn en deze kon in de jaren 1957-1958 gerealiseerd worden. Omdat zich ook ruimtegebrek deed gevoelen, werd in 1963 aan de Van Speijkstraat, eveneens te Utrecht, een dependance geopend voor de baby's en kleuters. De leiding van het huis berustte na het echtpaar Van der Burg bij verschillende echtparen. De laatste „weesouders" vormden het echtpaar Bienefelt-Bij de Vaate tot in 1957 een directrice werd benoemd, mej. A. van Wingerden, die thans nog de leiding heeft.

Werd aanvankelijk gesproken over het „weeshuis", later werd het „kindertehuis" omdat de oorspronkelijk benaming het karakter van het huis niet juist meer weergaf. Ook de naam van de vereniging onderging in de loop der jaren verandering en luidt thans „Christelijke Gereformeerde Vereniging voor Kinderbescherming"; het is nog steeds een vereniging van Diaconieën en jaarlijks komen afgevaardigden van de Diaconieën bijeen om geïnformeerd te worden over de gang van zaken met betrekking tot het werk van de vereniging, bestaande uit de exploitatie van het kindertehuis en het werk als voogdijvoerende vereniging.
Op den duur bleek dat de panden aan het Predikherenkerkhof te Utrecht niet meer geschikt waren om te voldoen aan de eisen, die in deze tijd aan een kindertehuis gesteld worden en daarom bezon het bestuur zich al in 1961 op mogelijkheden om te komen tot een doelmatiger huisvesting. Allerlei panden werden bekeken, plannen werden gemaakt en weer verworpen. Er vonden diverse besprekingen plaats op hoger en lager niveau. Werd aanvankelijk gedacht aan aankoop en verbouwing van een bestaand pand, geleidelijk werd wel duidelijk, dat nieuwbouw, waarbij rekening kon worden gehouden met alle eisen, die het werk stelt, verreweg de voorkeur verdiende. Het was een lange weg, die bewandeld moest worden om tot dit doel te komen; meerdere teleurstellingen kreeg het bestuur te verwerken, maar op een gegeven moment kwam er toch uitzicht, dat er gebouwd zou kunnen worden. Toen ging het verder voorspoedig en wel zodanig, dat in de afgelopen zomer het aan de Donaudreef in de Utrechtse wijk Overvecht verrezen complex officieus in gebruik kon worden genomen. Alles was toen nog wel niet helemaal afgewerkt en de beplanting om het huis moest nog worden aangebracht, maar de panden aan het Predikherenkerkhof en de Van Speijkstraat konden verlaten worden.