Verzilverd Lepeltje Stadhuis Rotterdam
Keurmerk HH 90

Het stadhuis aan de Rotterdamse Coolsingel is gebouwd tussen 1914 en 1920 naar een ontwerp van Henri Evers. Het is een van de weinige gebouwen in het centrum van Rotterdam die het bombardement van 14 mei 1940 hebben doorstaan.

In het begin van de 14e eeuw stond aan de Hoogstraat een stedelijk gastverblijf waar handelaren en kooplui op doorreis logeerden. Het gebouw werd na verloop van tijd ook als raadhuis gebruikt naast de functie als gasthuis, maar na een verbouwing in 1606 werd het volledig als raadhuis gebruikt. Ruim twee eeuwen later werd het bij een grondige verbouwing en uitbreiding (1822-1835) voorzien van nieuwe classicistische gevels, ontworpen door stadsarchitect Pieter Adams. Hierbij kwam tevens de voorgevel aan de kant van de Kaasmarkt te liggen.
Aan het eind van de 19e eeuw werd het raadshuis te klein bevonden en niet meer passend bij de groeiende stad. Ook de ligging, tussen de vele nauwe stegen, werd steeds meer gezien als een onpraktische situatie. In 1904 werd besloten dat er een nieuw raadhuis moest komen. Er werd gekozen voor een stadsboulevard, een statige laan met monumentale gebouwen waaronder het nieuwe stadhuis en het postgebouw, op de plaats van de Coolvest. Dit idee was al voorbereid in 1860. Voor de uitvoering werd de Coolvest gedempt en de rosse wijk Zandstraatbuurt, waar zo'n 2.400 mensen woonden, gesloopt.
In 1911 maakte Henri Evers een eerste ontwerp van het plan en ook na een besloten prijsvraag werd het nieuwbouwplan van professor Evers, met motto S.P.Q.R., in 1913 door de Gemeenteraad onder burgemeester Zimmerman aanvaard. Er was enige kritiek op de uitslag, omdat velen de voorkeur gaven aan het ontwerp van Willem Kromhout, en juryvoorzitter Zimmerman nauwe banden onderhield met Evers. De bouw kostte ƒ 2.850.000,-. De eerste paal werd geslagen op 12 augustus 1914. Op 1 september 1920 werd het gebouw tijdens een speciale zitting van de gemeenteraad officieel in gebruik genomen.