Van Goden en Helden - J. Kleijntjens en Dr. H.H. Knippenberg

Gebonden hardcover in prima staat
(voorin boek naam geschreven)

Van Goden en Helden - J. Kleijntjens en Dr. H.H. Knippenberg

Geillustreerd
vijftiende druk 1953

Van Goden en Helden - mythen en sagen van Grieken, Romeinen en Germanen

Uitgever: J.B. Wolters - Groningen - Djakarta - 1953
Hardcover, gekartonneerd, halflinnen.
322 pp.
420 gram
Met fraaie afbeeldingen.

Griekse mythologie is het geheel van Oud-Griekse mythen en sagen. Dit zijn verhalen over goden, halfgoden en het contact tussen goden en mensen.
De Griekse mythologie gaf de oude Grieken verklaringen voor het ontstaan van de wereld, de hemellichamen, de mensen, de goden, het kwaad, ziekten, natuurverschijnselen en de oerelementen aarde, water, vuur en lucht. Ze vormde de basis van de religie van de oude Grieken. Van hen is bekend dat zij pogingen hebben ondernomen om de bekende mythen uit de eigen cultuur en omgeving te systematiseren en in een nieuw jasje te steken, waarbij veel gebruikgemaakt werd van etiologie en eponymie. Daarbij werden stambomen van bekende goden en mythische wezens opgesteld. Oudere godheden, soms uit andere culturen zoals Anatolië, het oude Mesopotamië en Egypte, werden er in opgenomen en ingepast en er werden nieuwe mythen gecreëerd om dergelijke inpassingen te verklaren. Ook oude bijna vergeten historische gebeurtenissen werden tot mythe verheven (zoals die van de Amazonen) of werden in mythevorm overgeleverd. Daardoor kreeg de mythologie in het algemeen een vernieuwde verschijningsvorm en werd zij zeer uitgebreid en erg complex.
Het begrip Romeinse mythologie is tweeledig. Het ene deel bestaat uit ontleningen uit de Griekse mythologie. Het andere deel, meestal ouder, was wellicht geïnspireerd door de Etrusken of andere Italische volkeren.
De Germaanse mythologie is het geheel van Germaanse mythen en geloofsovertuigingen. Deze mythologie is voorchristelijk en geldt voor de Germaanse stammen in het algemeen, waarvan de etniciteit vanaf circa 400 v.Chr. bepaald kan worden in zuidelijk Scandinavië. Daarmee dient zij onderscheiden te worden van meer specifieke mythologieën, zoals de Noordse, omdat die van latere tijd zijn, zoals bijvoorbeeld het Oudnoords scheppingsverhaal. Desondanks zijn er veel overeenkomsten. Reeds in de oudheid moet echter regionale verscheidenheid bestaan hebben. Dat hangt samen met het gegeven dat Germaanse godsdienst niet was vastgelegd, de cultuur een van mondelinge overlevering was en Germaanse stammen migreerden en zich dus meer verwijderden van direct verwante cultuurgebieden.
Bij de formulering van ‘Germaanse mythologie’ kan men niet aan abstractie en hypothese ontkomen. Reeds in de late oudheid hadden Germaanse stammen namelijk een aanzienlijk gebied bezet en vond mettertijd meer differentiatie plaats. Zo wordt de Germaanse oppergod in Scandinavië Odin genoemd, terwijl hij in de continentaal-Germaanse mythologie Wodan genoemd wordt. Dergelijke verschillen komen vervolgens beter tot hun recht in afzonderlijke mythologieën, zoals Noorse, Angelsaksische etc. Tegelijkertijd is er weinig bronmateriaal bewaard gebleven uit de oudheid, en de sprekers van het Proto-Germaans (ca. 500 v.Chr.) waren ongeletterd. Men doet zodoende ook wel een beroep op vergelijkende studies tussen latere, regionale culturen zoals die van de Angelen, Saksen en Noren, om zo tot een reconstructie te komen van een gemeenschappelijke oerbron: de Germaanse mythologie.
De beschrijving en interpretatie van de Germaanse mythologie wordt daarnaast geholpen door het gegeven dat zij overeenkomsten vertoont met bepaalde andere mythologieën, zoals de Griekse, Baltische, Slavische en Keltische. Dat komt omdat al deze mythologieën een gemeenschappelijke bron hebben, de Indo-Europese mythologie, waarvan aangenomen wordt dat ze leefde onder de Indo-Europese taalgemeenschap (ca. 6000 jaar geleden).
(Wikipedia)

kijk ook eens naar mijn andere advertenties
afhalen aan de deur mogelijk
verzenden PostNL 4,25