Schoolplaat Willebrord op Walcheren / Ch. Rochussen Serie: Nederlandsche Historieplaten, Tweede serie, No. 13. Uitgegeven door Johannes Ykema. Lithografie Samuel Lankhout & Co., Den Haag, 4e druk, datering ca. 1901. Formaat ca.71x55cm. Charles Rochussen (Kralingen, 1 augustus 1814 — Rotterdam, 22 september 1894) was een Nederlands kunstschilder, lithograaf en ontwerper. Rochussen was een zoon van zeep- en zoutfabrikant Hendrik Rochussen, een verzamelaar van kunst en oudheden, en Judith Bethlemine Charlotte Hubert. Zijn broer Henri (1812-1889) werd eveneens een schilder en tekenaar. Charles vertrok op zijn 22ste vanuit Rotterdam naar Den Haag om daar het schildersvak te leren, ondanks dat er aanvankelijk een carrière in de handel voor hem was uitgestippeld. Rochussen volgde aldaar zijn opleiding aan de academie. Na de dood van zijn leermeester Nuijen trok Rochussen naar Brabant en tekende en schilderde daar diverse landschappen. Al vroeg toonde hij bovendien een bijzondere vaardigheid in het tekenen van figuren en landschappen; met groot gemak tekende hij alles wat hij wilde. Dit maakte hem tot de eerste illustrator van zijn eigen tijd; het illustreren van boeken werd zo zijn specialiteit; hij heeft veel geëtst en gegraveerd. In 1840-41 verscheen een uitgave van Vondel's 'Gijsbrecht van Amstel', geïllustreerd met 14 litho's van Rochussen die zijn vroege historische belangstelling duidelijk aantoonden. Hij werd in die jaren al gauw 'een opregte duizendkunstenaar genoemd'. Hij maakte veel schilderijen met afbeeldingen uit de vaderlandse geschiedenis, militaire stukken, stads- en strandgezichten, jachtpartijen en paardenrennen. Rochussen heeft verschillende buitenlandse reizen gemaakt, waarbij onder andere Duitsland, Frankrijk en België werden bezocht. Rochussen schilderde historie-stukken; met name veel taferelen uit de vaderlandse geschiedenis; in de eerste helft van de negentiende eeuw stonden deze historieschilderingen in hoog aanzien. Kunst moest lijken op die uit de Gouden Eeuw en had te de taak om een verhaal vertellen, het liefst over gebeurtenissen uit de Tachtigjarige Oorlog. Kunst, zo wordt nog weleens gesteld, bekeek men in die tijd 'met de oren'. Tientallen jaren heeft men de eigen geschiedenis gezien zoals Rochussen deze aan het doek toevertrouwde. Later vonden velen hem echter te modern worden in zijn schilderstijl(bron?). In het werk van Rochussen is bovendien een goed observatievermogen te onderkennen. Later in zijn leven ontstond een spontane schildertrant; hij begon losser te schilderen, meer in de trant van het opkomend impressionisme, zoals goed te zien is in een paneeltje dat hij waarschijnlijk buiten schilderde in 1861: 'De Zondagmiddagwandeling'. Rochussen leefde dan ook op het breekpunt van twee tijdperken: de periode die haar waarden aan het verleden ontleende èn de tijd waarin de kunst zich juist van de oude tradities probeerde te bevrijden.