Ets Joyce Ennik Zeesluis Edam I

Ets Joyce Ennik Zeesluis Edam I
Polystyreendruk .

Heeft toen al 600 gulden gekost.

In lijst achter glas.
Afmetingen met lijst
50 x 60 cm

Exclusief verzendkosten
Verzenden voor risico van de koper

Joyce Ennik woonde als kind in Hoogezand, vlakbij de stad Groningen, waar H.N. Werkman vroeger op een drukkerij werkte.

In mijn lagere schoolperiode (1952- '58) speelde ik met kinderen van wie de vader veelal werkzaam was in de stokarton, de aardappelmeelfabriek, of op de scheepswerf. Mijn vriendjes waren arbeiderskinderen maar ook kinderen uit de hogere regionen, kinderen van de directeuren. Het was een groot verschil in die tijd.
Op school maakte het niet uit, uit welk milieu je kwam. Eigenlijk werden de kinderen van de 'lagere klasse' extra gestimuleerd om te presteren. Een van de beloningen was een gekleurde afdruk van een stempeltje in het reken- of taalschrift als je nul fout had. Voor mij ontstond daardoor een eerste fascinatie voor 'het drukken'.

Toen ik later mijn studie aan de Academie Minerva (1965-'69) in Groningen volgde was grafiek, naast de autonome kunst, het hoofdvak voor mijn eindexamen. In de afdeling Grafiek hing, zoals ik het beleefde, een sterke 'Werkman-sfeer'. Daar waar de grenzen verlegd werden, geëxperimenteerd werd, werd dit positief beoordeeld en gestimuleerd. Later, rond 1996, heb ik een serie prenten gemaakt waarbij ik stempels gebruikte uit een stempel setje voor kinderen. Deze letters zaten als blokje aan elkaar; je moest ze eerst losmaken om een woord te kunnen drukken. In mijn geval deed ik dat niet. De afdruk van het complete blokje werd onderdeel van de prenten.
Later vergrootte ik ze en drukte ze als zeefdruk over een eerste drukgang met polystyreen. De vormen van de letters waren door eerder gebruik dichtgelopen en kregen hierdoor weer een eigen, ander karakter. Op de hierbij getoonde afbeeldingen is dat te zien.

Het experiment, het verleggen van grenzen loopt als een rode draad door mijn werk. Ik heb altijd grote bewondering gehad voor de grafiek van Werkman juist vanwege het experimentele karakter ervan.
Maar ik denk dat het vooral ook mijn eigen wensgevoel is om dingen te onderzoeken. Ik voel mij net zoveel uitvinder als graficus.
Mijn uitgangspunt is dat ik vorm wil geven aan mijn illusionaire wereld. Het werk komt al experimenterend tot stand. Vaak overtreed ik de traditionele, strakke regels van de grafiek. Soms zet ik de grafiek in bij multidisciplinaire projecten gecombineerd met geluidscollages.
Momenteel werk ik met onderwerpen die ik kies uit mijn persoonlijk verzameld beeldarchief. Een uitgebreide serie prenten, op groot formaat, maakte ik van stills uit de filmverzameling van mijn vader, die in het Eye Filmmuseum is ondergebracht.
Met de oude gomdruktechniek heb ik het vroege filmbeeld uitgediept en opnieuw vormgegeven. Daarbij is de bibliofiele uitgave Stills verschenen waarin het gelijknamige project is beschreven.