Litho Carl Spitzweg de arme dichter

Litho Carl Spitzweg de arme dichter

Prachtig ingelijst werk.
Afmetingen met lijst
71 x 61 cm
Beeld
60 x 50 cm

Exclusief verzendkosten
Verzenden voor risico koper
H15


Carl Spitzweg

Duits kunstschilder

Carl Spitzweg (Germering, 5 februari 1808 – 23 september 1885) was een Duits kunstschilder en dichter. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste kunstenaars uit het Biedermeier-tijdperk.

Spitzweg werd geboren als tweede van drie zonen van Franziska en Simon Spitzweg. Zijn vader was een rijke handelaar, die Carl liet opleiden tot apotheker. Hij studeerde aan de Ludwig Maximilians-Universiteit. Spitzweg ontdekte het schilderen toen hij herstellende was van een ziekte. Hij leerde zichzelf het schildersvak door onder andere werken van Vlaamse meesters te imiteren. Zijn eerste werken verschenen in satirische tijdschriften. In 1833 kreeg hij een erfenis die maakte dat hij zich geheel op schilderen kon storten.
Spitzweg bezocht in zijn leven meerdere Europese kunstcentra om de werken van verschillende kunstenaars te bestuderen. Zo bezocht hij Praag, Venetië, Parijs, Londen en België. Zijn latere schilderijen zijn vaak humoristische genrestukken. Veel van zijn schilderijen beelden karikaturen van excentriekelingen ("Sonderlinge") uit. Zijn bekendste werken zijn De Boekenwurm (1850) en De Hypochonder (c. 1865, in de Neue Pinakothek, München). Spitzwegs schilderijen dienden als inspiratie voor de musical-comedy Das kleine Hofkonzert van Edmund Nick. Spitzberg ligt begraven in de Alter Südfriedhof in München.

Der arme Poet

schilderij van Carl Spitzweg


Der arme Poet (Nederlands: De arme dichter) is een schilderij van de Duitse kunstschilder Carl Spitzweg, gemaakt in 1839, 36,2 × 44,6 centimeter groot. Het toont een armoedige dichter op een koude zolderkamer, geschilderd in de stijl van de romantiek, met elementen uit de biedermeiertijd. Het schilderij behoort sinds 1887 tot de collectie van de Neue Pinakothek te München.

Spitzweg was in 1839, toen hij het hier besproken werk maakte, een beginnend kunstenaar die eerder slechts twee kleine schilderijen had verkocht. Hij reisde veel en kende het leven op een zolderkamer uit eerste hand. In de jaren 1830 leefde hij lange tijd op de bovenverdieping van een huis in het oude München en schreef in een van zijn brieven: "Het uitzicht is geweldig, <...>, de daken lijken op een grote bergketen, met de schoorstenen en zolderramen als ruïnes en kastelen".
Onder de daken van München ontwikkelde zich buiten de academie om een autonome kunstenaarsgemeenschap, die zich liet beïnvloeden door de romantiek. Spitzweg studeerde aanvankelijk voor apotheker, maar verkoos het uiteindelijk om kunstschilder te worden. Hij leerde zichzelf tekenen en schilderen, te midden van een groep vrienden, onder wie de dichter Mathias Etenhueber, die als model fungeerde voor Der arme Poet. Ze leefden in armoedige omstandigheden. Kunstenaars verdienden weinig, dichters nog minder dan schilders. Wat echter aantrok was het gecreëerde beeld van het geïsoleerde genie, die alles in het teken stelde van de kunst.
Spitzweg maakte in 1839 twee nagenoeg identieke versies van Der arme Poet.

Een van de twee verkocht hij aan een particuliere koper, de andere exposeert hij in hetzelfde jaar bij Kunstverein München en later te Hannover en Regensburg, waar het een "eervolle vermelding" kreeg in de pers. Het werk groeide in de negentiende eeuw uit tot een van de populairste schilderijen van Duitsland en werd als gravure wijd verspreid.
Het hier besproken werk, waarmee Spitzweg in 1839 en 1840 ook exposeerde, kwam in 1887 terecht in de collectie van de Neue Pinakothek te München, als geschenk van een neef van de schilder, die het in bezit had. De andere versie belandde via omwegen in de Nationalgalerie te Berlijn.
Deze laatste versie werd daar in 1976 ontvreemd door de zich Ulay noemde kunstenaar Frank Uwe Laysiepen, die het werk echter enkele uren later alweer terug gaf.
Op 3 september 1989 werd het schilderij samen met Spitzwegs Der Liebesbrief opnieuw gestolen, ruw van de muur getrokken, waarna het nooit meer werd teruggezien. Merkwaardig is dat liefst 36 van Spitzwegs schilderijen op de lijst van vermiste werken staan, hetgeen mogelijk te maken heeft met de handzame formaten, maar wellicht meer nog met de populariteit van diens werk in Duitsland