John Haley " Zoot " Sims jazz saxofonist 1925 - 1985

John Haley " Zoot " Sims jazz saxofonist 1925 - 1985

In lijst achter glas.
gesign SDV
genummerd 37 v d 150
afmeting 61 x 51 cm

exclusief verzendkosten
Verzenden voor risico koper
graag ophalen ivm formaat..
H11

John Haley " Zoot " Sims
(29 oktober 1925 - 23 maart 1985)
was een Amerikaanse jazzsaxofonist , die voornamelijk tenor-, maar ook alt- (en later sopraan-) saxofoon speelde.

Hij kreeg voor het eerst aandacht in de saxofoonsectie van de "Four Brothers" van Woody Herman 's bigband, waarna hij genoot van een lange solocarrière, vaak in samenwerking met collega-saxofonisten Gerry Mulligan en Al Cohn .
Biografie
Sims werd in 1925 geboren in Inglewood, Californië , Verenigde Staten,

Zijn vader was een vaudeville- artiest en Sims was er trots op dat hij zich veel van de passen kon herinneren die zijn vader hem had geleerd. Hij groeide op in een uitvoerend gezin en leerde al op jonge leeftijd drums en klarinet spelen. Zijn broer was de trombonist Ray Sims .

Sims begon op 13-jarige leeftijd met tenorsaxofoon.
Hij baseerde zijn spel aanvankelijk op het werk van Lester Young , Ben Webster en Don Byas .

Tegen het einde van zijn tienerjaren, nadat hij van de middelbare school was gegaan, speelde hij in big bands, te beginnen met die van Kenny Baker en Bobby Sherwood . Hij sloot zich voor het eerst aan bij de band van Benny Goodman in 1943 (hij zou zich in 1946 weer aansluiten en bleef af en toe met Goodman optreden tot eind jaren zeventig). Sims verving Ben Webster in Sid Catlett 's Quartet van 1944.

In mei 1944 maakte Sims zijn opnamedebuut voor Commodore Records in een sextet onder leiding van pianist Joe Bushkin , die twee maanden eerder voor hetzelfde label had opgenomen als onderdeel van Lester Young's Kansas City Six.
Sims diende als korporaal in de United States Army Air Force van 1944 tot 1946, en keerde daarna terug naar de muziek in de bands van Artie Shaw , Stan Kenton en Buddy Rich . Hij was een van Woody Herman 's "Four Brothers" . Van 1954 tot 1956 toerde hij met het sextet van zijn vriend Gerry Mulligan , en begin jaren zestig met Mulligan's Concert Jazz Band. Sims speelde op enkele opnames van Jack Kerouac .

Van eind jaren vijftig tot het einde van zijn leven was Sims voornamelijk freelancer, hoewel hij in de jaren zestig en begin jaren zeventig regelmatig werkte met een groep die mede werd geleid door Al Cohn . In de jaren 70 en 80 speelde en nam hij ook regelmatig op met een handvol andere muzikale partners, waaronder Bucky Pizzarelli , Joe Venuti en Jimmy Rowles . In 1975 begon hij met opnemen voor Norman Granz's Pablo Records -label. Sims verscheen op meer dan 20 Pablo-albums, meestal als een soloartiest, maar ook als achtergrondmuzikant voor artiesten zoals Count Basie , Sarah Vaughan en Clark Terry . Tussen 1974 en 1983 nam Sims zes studioalbums op met pianist Jimmy Rowles in een kwartetbezetting die criticus Scott Yanow schreef als kenmerk Sims op zijn best.

Sims kreeg de bijnaam "Zoot" al vroeg in zijn carrière toen hij in de band van Kenny Baker in Californië zat . "Toen hij als vijftienjarige tenorsaxofonist bij de band van Kenny Baker kwam , was elk van de muziekstandaards versierd met een onzinwoord. De standaard waar hij achter zat, zei 'Zoot'. Dat werd zijn naam."

Sims speelde een solo van 30 seconden op het nummer " Poetry Man ", geschreven door zangeres Phoebe Snow op haar gelijknamige debuutalbum uit 1974.
Hij speelde ook op Laura Nyro 's "Lonely Women", op haar album Eli and the Thirteenth Confession .

Sims' laatste studio-opname was een trio-sessie in november 1984 met bassist Red Mitchell , opgenomen in Zweden en uitgebracht in 1985 door Sonet Records . Hij stierf aan longkanker op 23 maart 1985 in New York City,
en werd begraven op de Oak Hill Cemetery in Nyack, New York .