Zeer mooi geel groen flesje uit de Qajar Kadjar dynasty. Het flesje is antiek. Het heeft een florale afbeelding met een springend konijn. Handgeschilderd en handvervaardigd op traditionele wijze. Met bijbehorende stolp.

Richtprijs 45,-
Exclusief verzendkosten

Ps. Ik heb meer Qajar flesjes in mijn verzameling die ik wil verkopen. Vraag het me gerust.

De Qajar-dynastie ( Perzisch : دودمان قاجار) ​​is een voorheen aristocratische en van 1789-1925 koninklijke Iraanse dynastie die bekendheid kreeg met de opkomst van Shahverdi Qajar in het begin van de 16e eeuw als hoofden van de Turkmeense Qajar-stam van de Qizilbash- confederatie. De dynastie regeerde Iran van 1789 tot 1925, na de eenwording van Iran (1779–1796) door Mohammad Khan Qajar (reg.  1789–1797 ).

Qajar aardewerk staat bekend om haar gestyleerde afbeeldingen en eenvoudige geometrische vormen (vierkant, rechthoek, driehoek en rond). De zogenaamde Iznik-stijl. De vazen zijn gemaakt van gebakken kiezelhoudend siliciumkeramiek en zijn geglazuurd. De meeste van dergelijke vazen zijn vervaardigd eind 19e eeuw in Perzië (Iran).

De İznik-stijl is een decoratieve stijl van Ottomaanse keramiek en tegels die populair werd in de 16e en 17e eeuw, bekend om zijn rijke kleuren, complexe bloemmotieven zoals tulpen en hyacinten, en geometrische patronen, vaak in combinatie met menselijke en dierlijke figuren. De stijl ontstond in de stad İznik en ontwikkelde zich uit Chinese invloeden en Perzische decoratieve tradities, wat resulteerde in een unieke Ottomaanse esthetiek die te zien is in architectuur en voorwerpen uit die periode.

Kenmerken van de İznik-stijl;

Kleurenpalet: Kenmerkend zijn levendige kleuren zoals blauw, turquoise, groen, paars en rood, vaak gebruikt in onderglazuurtechniek.

Motieven: Populaire motieven zijn onder meer:

Bloemen: Vooral tulpen, hyacinten, anjers en rozen, vaak weergegeven als vlechtwerken.

Plant- en dierfiguren: Naast bloemen komen ook ranken, bladeren en soms dieren voor.

Geometrische patronen: Deze vullen de decoratieve vlakken op.

Ontwikkeling: De stijl ontwikkelde zich uit Chinese keramiek, vooral in de 15e eeuw toen de Ottomanen Chinese motieven en kleuren (blauw-wit) begonnen te imiteren.

Perzische invloed: Veroveringen in de regio, met name in Perzië, brachten Perzische kunstenaars naar İznik, wat leidde tot een verrijking van de decoratieve stijlen, zoals de Saz-stijl met zijn gedetailleerde motieven.

Hoogtepunt: De stijl bereikte zijn hoogtepunt tijdens de heerschappij van Sultan Süleyman de Grote (16e eeuw).

Gebruik van İznik-keramiek;

Architectuur: İznik-tegels werden gebruikt om moskeeën, paleizen en graven te decoreren in steden als Istanbul, bijvoorbeeld in de Rüstem Pasha-moskee en het Topkapı-paleis.

Voorwerpen: De stijl werd ook toegepast op aardewerken voorwerpen, zoals borden en vazen.