Jan Korthals (1916-1972) - Grote kerk te Haarlem (1953)

Prachtig gelijst werk van Jan Korthals (1916-1972) , aquarel op papier met afmetingen van 40x33cm binnen het passe-partout, gesigneerd en gedateerd 1953 rechtsonder en titel linksonder. In een lijst met afmetingen van 64x55cm. Zeer fraai geheel!

Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van hem kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem. Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet. Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn hand. Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie van zijn onderwerp. Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten, waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij voor honderd procent op zijn neef overgedragen. Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.