Alweer een zeer mooi en gaaf werk van de Bergense school. Gesigneerd op de voor en achterkant. Olieverf op doek maat 90 x 70 cm. Incl de lijst 98 x 74 cm.
De Amsterdamse schilder Piet van Wijngaerdt wordt, samen met Henri Le Fauconnier, beschouwd als de theoretische
grondlegger van de Bergense School. Hij schilderde landschappen, figuren en krachtige bloemstillevens in een
kubistisch-expressionistische stijl, waarbij onverwachte kleurcontrasten en de werking van licht en donker een belangrijk
uitdrukkingsmiddel waren. Voor zijn landschappen vond hij meestal inspiratie in het boerenland ten Zuiden van Amsterdam. Na 1941 werkte hij meestal in en rond Abcoude.
Piet van Wijngaerdt 1873-1964. Zuider buiten Spaarne

Piet van Wijgaerdt was in de eerste helft van de twintigste eeuw niet alleen een vooraanstaand en succesvol Amsterdams schilder met tentoonstellingen in onder meer het Stedelijk Museum maar ook een invloedrijk voorman van het toen "moderne" denken over schilderkunst.
Al in 1905 ontdekte ook hij, net als collega's Colnot en Filarski, de ongerepte natuur van het schildersdorp Kortenhoef
In 1907 vond hij een atelier aan de toen nog landelijke Overtoom 34 te Amsterdam waarin hij tot zijn dood in 1964 bleef werken.
Door velen wordt Van Wijngaerdt tot de Bergense School gerekend maar dit wordt door Christel Aaftink in de catalogus ontkent.

Voorman van Het Signaal
Samen met zijn uit Frankrijk afkomstige collega Henri Le Fauconnier stichtte hij in 1916 de kunstenaarsvereniging Het Signaal die zich ondermeer afzette tegen het Impressionisme. Het merkwaardige is dat Van Wijngaerdt in 1907 lange tijd in Parijs verbleef maar er, voor zover bekend, geen werk maakte. Ook heeft wat hij daar zag geen enkele invloed op zijn latere werk gehad. Het versterkte hem waarschijnlijk alleen maar in zijn theoretisch denken over wat schilderen in essentie is: het weergeven van de eigen visie op de werkelijkheid. Hij deed dat vooral in fors aangezette landschappen met grote figuren op de voorgrond en in stillevens.
Hij was een belangrijke inzender op de tentoonstellingen van Het Signaal die tussen 1916 en 1922 in het Stedelijk Museum van Amsterdam en elders werden gehouden.
In 1916 schreef hij ook een boek over zijn theoretische inzichten: Het Signaal. Over de nieuwe strooming in de hedendaagse schilderkunst. Hierin pleit hij voor een gematigd expressionistische stijl met duidelijke vormen en grote kleurcontrasten. Meer abstract georiënteerde stromingen wijst hij resoluut af.
In 1924 heeft van Wijngaerdt nog een grote solotentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam en schrijft Albert Plasschaert een monografie over hem.