JULIANA
vorstin naast de rode loper

Geen generatie heeft de stem en het voorkomen van publieke persoonlijkheden zo goed gekend als wij die kennen.
Koningin Wilhelmina kon nog tijdens haar vakanties weken lang in het buitenland vertoeven onder de naam gravin van Buren zonder herkend te worden.
Haar dochter heeft nooit meer geprobeerd incognito te reizen; zij wist dat het zinloos zou zijn.
Haar foto's waren immers via kranten en tijdschriften over de gehele wereld verspreid en er zou altijd iemand zijn, die haar herkende.
Radio, televisie en film zorgen ervoor, dat er vrijwel geen Nederlander is die haar stem niet herkent en niet weet hoe zij er uitziet.
Maar kennen wij haar werkelijk?
Kennen wij behalve de koningin die zich laat zien en horen als het symbool van de natie, ook de mens Juliana?
Volgens haar eigen woorden hunkert zij er naar als gewoon mens te worden beschouwd, maar gebeurt dit ook?
Niet of nauwelijks.
Al in het begin van de jaren vijftig fronsten binnenskamers politici en ingewijden hun wenkbrauwen, als de "jonge koningin" de rode constitutionele loper verliet - om soms zeer menselijke redenen -, maar naar buiten toe hielpen zij het beeld van de koningin als idool handhaven, daarin ijverig gesteund door de media.
Terecht, want koningin Juliana was tenslotte meestal bereid haar eigen wensen ondergeschikt te maken aan wat van haar als constitioneel vorstin werd geëist; een enkele keer zwichtte het kabinet voor die wensen en aanvaardde de verantwoordelijkheid.
De grote innerlijke strijd die zij - blijkens de rede bij haar inhuldiging - had moeten voeren alvorens haar roeping te volgen, is waarlijk niet geëindigd op 6 september 1948.
Er zijn crises in haar leven en van dat van haar gezin geweest, waarin zij en de haren aan kritiek hebben bloot gestaan.
Kritiek zo fel, dat buitenlandse bladen het einde van de monarchie in Nederland voorspelden.
Ze begrepen niets van het Nederlandse volk noch van de koningin: zoveel kritiek en toch nog steeds zo'n grote populariteit, dat zelfs de grote meerderheid van principiële republikeinen de menselijke Juliana als staatshoofd wil handhaven?
Hoe kan dat?
Die vraag, die ook veel jongeren in Nederland zich stellen, wordt in dit boek beantwoord.

Dra M.G. Schenk, wier eerste eigentijds "Oranjeschrift" tijdens de oorlog (uiteraard illegaal) is verschenen en Magdaleen van Herk, die drie weken na de bevrijding geboren werd, hebben een verrassend openhartig en verduidelijkend boek geschreven, dat niemand - fel Orangist of republikein - ongelezen kan laten.
Het is het portret van een zeer veelzijdig persoonlijkheid.

Uitg. De Boekerij, Amsterdam - Brussel
Auteurs: Dra M.G. Schenk en Magdaleen van Herk
1e druk uit 1980
Voorzien van vele foto's in zwartwit en kleur
HC, 414 blz.
afm. 24 x 16 x 4,5 cm
minimale gebruikssporen, in prima staat.
Verzenden is mogelijk, verzendkosten en risico verzenden voor koper

Bekijk ook eens mijn andere advertenties