Barry Magid Gewoon Denken Zen en psychotherapie

Onderzoek naar de overeenkomsten en analogieën in de zen-filosofie en de moderne westerse psychotherapie.
Is meditatie alleen maar een manier om de confrontatie met psychologische problemen niet te hoeven aangaan? Reduceert een psychoanalytische benadering van meditatie spiritualiteit tot ‘zelfhulp’? Verdragen het gebruik van Prozac en de beoefening van zenmeditatie elkaar? Is de relatie beoefenaar-leraar vergelijkbaar met die van patiënt en psychotherapeut? Dit soort vragen komt in Gewoon denken aan de orde.
Steeds meer mensen doen aan de een of andere vorm van meditatie of spirituele beoefening. Maar ook steeds meer mensen doen een beroep op de psychotherapie.
Barry Magid zet zen-concepten als ‘eenheid’, ‘leegte’, ‘niet-zelf’ en ‘verlichting’ af tegen het begrippenkader van de moderne psychotherapie. Hij geeft een analyse van zen en het zoeken naar zingeving op basis van inzichten uit de theorie van de psychologie van het zelf en intersubjectiviteit. Gewoon denken laat ons zien dat beoefening van zen – met name wanneer je het combineert met de dynamische inzichten van de psychoanalyse -een fundamentele paradox oplevert een discipline die vrijheid in het vooruitzicht stelt, een hiërarchische relatie die echte onafhankelijkheid stimuleert, een vorm die in vormloosheid resulteert en een transformatie die alles laat zijn wat het is.

Recensie
Dit werk gaat over psychotherapie en Zen. Psychotherapie tracht de client behulpzaam te zijn om te veranderen waardoor het leven zinvoller kan worden beleefd. De auteur die zelf psychotherapeut en zen-leraar is, gaat van de opvatting uit dat psychotherapie wel veranderingen kan bewerkstelligen, maar die therapie is in feite niet toereikend. Zen-meditatie bewerkstelligt een transformatie bij de client en werkt aanvullend op psychotherapie. De zen-leraar maakt duidelijk dat echte transformatie geleidelijk de plaats inneemt van wat de bedoeling in de psychotherapie is. Het organisch proces van transformatie verandert een mens werkelijk, maar dat gebeurt niet door ‘werken in de therapie existentieel’, het voltrekt zich door de beoefening van zen-meditatie, het voltrekt zich in een mens al oefenend, zonder onze eigen inspanningen. Psychotherapie is in feite onaf, zen-meditatie bewerkt al oefenend dat het emotionele verzet langzamerhand afkalft, het ego-gericht handelen maakt plaats voor mededogen. De relaties tussen mensen worden intiemer en bevredigender. Magid pleit voor een combinatie van therapie en meditatie. Een goede poging om psychotherapie een spirituele lading te geven.
Drs. H. Menkveld

ALS NIEUW, NIEUWSTAAT, LICHTE VERKLEURING, VASTE PRIJS