H.J. van Nijnatten - Claartje

HOOFDSTUK 1

Claartje de Bock ter Bye slenterde door het steegje, dat de Schoolstraat met de Brink verbindt. Ze zou best wat meer haast kunnen maken, maar daar had ze nu juist geen puf in. De aprildag was buiig en koud. De school was al een poos uit. Het carillon had het hele uur allang uitgedeund. Claartje hipte de ongelijke stoepjes op en af. De griffelkoker in de tas op haar rug gaf telkens een dof, rommelig geluid. De strik onder aan haar vlecht had ze verloren, de slordige slierten haar dansten mee met elke sprong. In de haast had ze haar mantel scheef dichtgeknoopt. De witte schort, die er onder uitkwam, had ze vergeten uit te doen. Voor een jongedame van goeden huize zag ze er alleron- behoorlijkst uit.

Ze was op weg naar het huis van tante Tine en oom Dolf. Daar moest ze tussen de middag gaan koffiedrinken, nu Vader en Moeder zo vroeg in het voorjaar al weer naar het Wiede gegaan waren. maandags bij tante Tine, dinsdags bij tante Marie, donderdags bij tante Sabine en vrijdags bij Gerritje, de vrouw van Willem de koetsier, die nooit mee naar het Wiede ging, omdat ze haast niet meer lopen kon van de reumatiek. Straks zou tante Tine wel weer kwaad op haar zijn, omdat ze zo laat was en niet naar het kindermeisje had uitgekeken, dat altijd gestuurd werd om haar van school te halen. Ze was stilletjes door het zijpoortje weggeslopen en zo in de steeg terechtge- komen. Alleen heel kleine meisjes uit de eerste klas werden gehaald en gebracht. Zij zat al in de tweede en ze dacht er niet aan zich te laten uitlachen. Leren was al vervelend genoeg. Het moest, zei vader. Misschien kwam Vader haar vanmiddag wel met de ponniewagen van school halen. Dat vond ze niet ver-

5