Twee handtekeningen van Alphons Diepenbrock en tal van aantekeningen in "Hegel und seine Zeit" (een publicatie uit 1857). Twee handtekeningen; de eerste op het schutblad, de tweede op de titelpagina.

Beide gedateerd op 14 augustus 1903. Bovendien staat het boek, met name de schutbladen, vol met aantekeningen. Aan de data is te zien dat Diepenbrock het boek tweedehands heeft gekocht en voor zijn eigen boekenkast opnieuw heeft laten inbinden. Fraai en zeldzaam verzamelstuk.

Wikipedia:
Alphonse Joannes Maria (Alphons) Diepenbrock
(Amsterdam, 2 september 1862 - aldaar, 5 april 1921)
was een Nederlands componist en schrijver over muziek en andere onderwerpen. Hij was de zoon van Ferdinand Hubert Aloys Diepenbrock en Johanna Josephina Diepenbrock-Kuytenbrouwer.[1]
In 1895 trouwde Diepenbrock met jonkvrouw Wilhelmina Elisabeth Petronella Cornelia de Jong van Beek en Donk, de zus van Cécile de Jong van Beek en Donk. Zij kregen twee dochters: Joanna en Thea, die beiden tijdelijk ook in de muziekwereld werkten.
Opleiding

Diepenbrock wilde dirigent worden, maar studeerde klassieke talen op aandringen van zijn vader. In 1888 promoveerde hij summa cum laude op een dissertatie over Lucius Annaeus Seneca, getiteld L. Annaei Senecae philosophi Cordubensis vita (Amsterdam, 1888). Vervolgens werd hij leraar aan het Stedelijk Gymnasium in 's-Hertogenbosch. In 1894 gaf hij die baan op en ging hij terug naar Amsterdam. Daar gaf hij privéles in klassieke talen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij besteedde echter zo veel mogelijk van zijn tijd aan het componeren.

Als kind kreeg Alphons Diepenbrock les in piano en viool, later ook zangles. Op het gebied van componeren was hij echter volledig autodidact, al leerde hij veel van de adviezen van de bevriende componist Carl Smulders. Niettemin wordt hij, samen met Jan Pieterszoon Sweelinck, tot de grootste Nederlandse componisten gerekend.