Het thema van 'Kollektieve Schuld' beschrijft een vrij onbekende maar wel essentiële kant van de Surinaamse samenleving. In Suriname is de traditionele godsdienst weliswaar verdrongen door hef Christendom, maar uit het denken van de Creolen is hij niet verdwenen. Men heeft het 'negerzijn' niet kunnen uitroeien. De Creolen willen immers hun eigen identiteit behouden en proberen hun lot zelf ter hand te nemen. Maar het blijft bij een poging daartoe. Een poging om uit het noeras van armoede te komen, die niet slaagt. Toch moet er een goede manier te vinden zijn. Vooral het geloof in eigen kunnen mag daarbij niet ontbreken.
Voor wie niet vertrouwd is met Suriname en de Creoolse samenleving, geeft 'Kollektieve Schuld' een beeld vol humor en ernst. De schrijver weet zijn verhalen (tori's) boeiend aan de lezer te brengen. Taalkundig is 'Kollektieve Schuld' ook zeer interessant. Het is geen schoolvoorbeeld van algemeen beschaafd Nederlands, maar Surinaams-Nederlands, levendig, grappig soms, maar zeker vol effekt.