Los van alle leuke recepten is het toch vooral de manier waarop Sylvia Witteman schrijft waardoor dit ongewone kookboek een echte aanrader is. Ook voor diegenen die een bloedhekel aan koken hebben valt er veel te genieten. De columnachtige stukjes zijn doorspekt met geestige observaties, herkenbare situaties, en een ongegeneerde en ongecompliceerde visie op eten. Alles mag weer, van rundertong tot lamshersenen, van roomboter tot rauwe eieren. De Tefalpan moet de deur uit, met dieetmargarine wordt korte metten gemaakt, de bearnaisesaus vloeit rijkelijk.