PIERRE BONNARD Tate Gallery/MoMA groot formaat

PIERRE BONNARD Tate Gallery/MoMA groot formaat Engelstalig 275 blz

Bonnard werd geboren vlak bij Parijs. In 1887 begon hij een rechtenstudie in Parijs, maar in datzelfde jaar schreef hij zich ook in voor de Académie Julian en in 1888 voor de École des Beaux Arts, waar hij zijn vrienden Ker-Xavier Roussel en Edouard Vuillard zou leren kennen. Na een korte diensttijd gaf Bonnard zijn werk in de rechtspraak op en werd fulltime kunstenaar.

Bonnard is niet gemakkelijk bij een stijl in te delen. In wezen heeft hij zich onafhankelijk van de rest van de wereld ontwikkeld. Bonnard was een stille man, introvert. Hij leefde in afzondering, samen met Maria Boursin (die zich Marthe de Meligny liet noemen), zijn partner. Met Marthe heeft hij zijn leven vanaf zijn 25e tot aan zijn dood gedeeld. In 1925 zijn ze in alle stilte getrouwd, zelfs zijn familie wist daar niet van. Bonnard heeft nooit de neiging gehad om zich te meten met de rest van de wereld, en is qua ontwikkeling zijn eigen weg gegaan. Door de ziekte van zijn vrouw leidde het koppel een geïsoleerd leven. Hij liet een omvangrijk oeuvre na van 2200 schilderijen, veel grafisch werk en tekeningen.

Met zijn vrienden Paul Sérusier, Maurice Denis en Edouard Vuillard hoorde hij tot de oprichters van Les Nabis, een groep van artiesten die met name gericht waren op het spirituele en symbolische. Zij stonden voor het primaat van de kleur en de platheid van het beeld. Met name de invloeden van Paul Gauguin zijn terug te zien. In deze tijd gebruikte hij naast het doek ook allerlei andere middelen, hij maakte regelmatig illustraties voor bladen en heeft zelfs een gebrandschilderd raam gemaakt. Zijn eerste solo-expositie, in de Galerie Durand-Ruel in 1896 omvatte schilderijen, posters en litho's.

Nooit kwam in zijn werk gewelddadig- heid naar voren. Hij keek met genoegen naar de kleine dingen van het leven, en zette dat ook om naar zijn werk. Straat- scènes uit Parijs en landschappen uit Zuid-Frankrijk achter een gevulde ontbijttafel vormen een belangrijk deel van zijn werk.

De tijd na "Les Nabis" startte met een crisis in zijn eigen leven (1914), met een twijfel aan zichzelf. De periode van de man van achter in de veertig die zich afvraagt "wat doe ik nu eigenlijk met m'n leven". Een aantal bijzondere, zeer minutieus samengesteld werken stammen uit die tijd. De criticus John Russell schreef dat hij in die doeken bijzondere kwaliteiten toonde, die de fantasieën van de Surrealisten, de kleuren van de Fauves en de verschillende gezichtspunten van de Kubisten deden verbleken.
In zijn latere werk valt op dat steeds vaker de vergezichten vanuit een ruimte bekeken worden. Bonnard schildert de landschappen zoals gezien door een raam, door een deur. In die landschappen is vaak een menselijke figuur ergens verborgen opgesteld.

Kijk ook ns bij mijn andere advertenties om verzendkosten te besparen