JACOBA VAN HEEMSKERCK Kunstenares van het expressionisme.

Jacoba Berendina van Heemskerck van Beest (Den Haag, 4 januari 1876 – Domburg, 3 augustus 1923) was een Nederlands kunstschilder, glaskunstenaar, graficus en tekenaar. Ze schilderde onder meer bomen, havengezichten, landschappen en stillevens.

De werken van Van Heemskerck worden veelal gerekend tot het expressionisme. Aan de andere kant wordt ze ook de "vrouwelijke Mondriaan" genoemd en zo in de abstracte hoek van de kunst geplaatst. De artistieke ontwikkeling van Van Heemskerck is dan ook goed vergelijkbaar met die van Mondriaan. Beide kunstenaars werden immers rond 1910 aangeraakt door moderne stromingen; eerst het luminisme en vervolgens het kubisme. Ze werkten beiden ook in Domburg c. 1909-11 samen, en meer dan eens werd hetzelfde onderwerp of landschap door hen beide afgebeeld. Allebei werden ze in hun kunst ook sterk geïnspireerd door de antroposofie van Rudolf Steiner. Dit leidde bij hen tot een beeldtaal waarin het gebruik van sterke contrasten belangrijk was: felle tegenover doffe kleuren, lijnen tegenover vlakken, horizontalen tegenover verticalen. Waar Mondriaan zich echter ontwikkelde tot een strakke geometrie liet Van Heemskerck zich - mede door de antroposofie - inspireren tot een open, losse en intuïtieve kunstvorm, zoals ze zelf herhaaldelijk later ook schreef, wanneer ze de 'geometrische' mannen van De Stijl in haar brieven aan Walden bekritiseerde. Haar leven lang zou ze (net als Kandinsky) zoeken naar de expressie van een innerlijke wereld. De terugkerende onderwerpen in haar oeuvre waren dan ook altijd symbolisch van aard: zeilschepen, bruggen en bomen - in heldere, levendige kleuren en met ferme contouren neergezet. In haar latere jaren werd haar werk steeds abstracter; vormen uit de werkelijkheid zijn dan nauwelijks meer te herkennen.

Kijk ook ns bij mijn andere advertenties om verzendkosten te besparen