Picasso & de abstractie ontcijfert een thema dat tot nu toe weinig werd onderzocht en illustreert de volledige kracht van een rijk fantasievol universum.

Al in de eerste jaren van de 20e eeuw behoort Pablo Picasso (1881-1973) tot de meest invloedrijke kunstenaars bij de ontwikkeling van de avant-garde en de abstracte kunst. Van de eerste kubistische experimenten in 1907, uitgevoerd aan de rand van Les Demoiselles d'Avignon, tot zijn late werk dat soms aan de randen van de gebarenkunst wordt gesitueerd, blijft Picassos relatie met abstractie intrigerend. Deze relatie, die bestaat uit kleine vooruitgangen, terugtrekkingen en terugslagen, onthult zich in de loop van een chronologische benadering en toont zo de schommelbeweging die de kunstenaar maakte tussen abstractie en figuratie.

Verschillende essays getuigen van deze evolutie binnen Picassos werk en behandelen ook de echo ervan binnen de Russische avant-garde in de jaren 1910, zijn keramische creaties in Vallauris, evenals in de context van de heropleving van de sacrale kunst.