Imperialisme en moraal lijkt een tegenstelling. Militair geweld en kolonisatie gaan moeilijk samen met sociaal beleid en progressieve democratische ideeën. Toch geloofde een voorhoede van Europese bestuurders en intelligentsia rond 1900 heilig in deze paradox. Deze ‘ethici’ probeerden het koloniale systeem van binnenuit te hervormen.

Gouverneur-generaal en minister A.W.F. Idenburg was de opmerkelijke belichaming van het Nederlands ‘ethisch-imperialisme’. Vooruitstrevende idealen over democratie, economische welvaart en zelfstandigheid voor Nederlands-Indië en Suriname vielen samen met hard militair ingrijpen, behoudzucht en internationale machtspolitiek.

De latere Indonesische schrijver Pramoedya Ananta Toer gaf Idenburg de ironiserende bijnaam ‘het engelengezicht van Europa’. De zachtmoedige antirevolutionair Idenburg stond symbool voor de dubbele moraal van goedbedoelende bestuurders uit Europa. Zijn beleid vormde de prelude op een bloedige onafhankelijkheidsoorlog die hij juist had willen voorkomen.