De vrienden van middernacht - Raoul Hynckes

Nederlands
Verhalenbundel
Autobiografisch

151 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers, Amsterdam (Nederland)

Raoul Hynckes (1893-1973) was een Nederlandse magisch-realistische schilder van Belgische afkomst. Deze bundel bevat 33 korte, deels autobiografische, verhalen. Hynckes overleed op tachtigjarige leeftijd, vlak voordat dit boek zou worden gepubliceerd. Sommige teksten verschenen eerder als bijdragen in kranten. Uit de meeste verhalen spreekt een zekere nostalgie, maar ook een doodsbesef: ze hebben een ondertoon van berusting. Dat is met name het geval in de stukjes waarin hij vertelt over zijn vrienden en kennissen van vroeger. Het zijn herinneringen van een oude man, die goed begrijpt dat het voor hem ook wel niet meer zo lang zal duren. Hij zegt het zelf in het verhaal 'De Pachécostraat' waar hij de buurt beschrijft waar hij in zijn jeugd woonde en waar hij, als hij daarheen terugkeert, slechts flatgebouwen een druk verkeer ziet. Hynckes schrijft: 'Het indrukwekkende getuigenis van een onstuitbare vlucht naar een nieuwe toekomst, maar tevens het memento van mijn leven dat ten einde loopt.' Zijn interesse in de dood komt ook aan bod in het verhaal Het onvermijdelijke'. Daarin vertelt de schilder hoe hij in 1910 op zeventienjarige leeftijd in Nieuwpoort een kamer had gehuurd bij een timmerman, die gespecialiseerd was in het maken van doodskisten. Hierdoor kwam hij op het idee hem te vragen of hij hem geen scheldel kon bezorgen. Enkele dagen later kreeg Hynckes bezoek van een doodgraver die een zak vol schedels bij zich had. Omdat Hyckes er maar één wilde hebben, mocht hij er een uitzoeken. In 1933 vond Hynckes die schedel terug in een kist vol attributen en schilderde hij zijn eerste Vanitas-stilleven, waarvan hij er nog veel meer zou schilderen