Wat je niet verteld is geeft kinderen hun stem terug. Het geeft aan wat er moet veranderen om hen onbelemmerd, gelukkig en natuurlijk te laten opgroeien. Wat ervaren kinderen in de baarmoeder, in het gezin en in de maatschappij? Er wordt ingegaan op de invloed van de kindertijd op iemands leven en de gevolgen daarvan voor de samenleving. Hoe kinderen hun persoonlijkheid ontwikkelen. Over opvoedkundige dogma’s, over stress, haast en kramp. Wat alledaagse momenten, zoals in de buggy, voor invloed hebben op een kind. Over de rol van deskundigen en zinniger manieren om mensen te helpen. "Soms denk ik wel eens dat de kosmos het zo bedoeld heeft dat er twee mensen nodig zijn om een kind te maken, om hen te leren harmonisch en zinnig met elkaar om te gaan. Maar ook met het kind. Een drie-eenheid. Waarbij de behoeftes van alle betrokkenen vervuld worden. Onze huidige sociale en economische modellen staan daar denk ik haaks op. En pas als we onze kinderen een zinnige habitat kunnen bieden, hebben we de sleutel voor een mooiere wereld in handen. Maar dat lukt pas als we totaal eerlijk naar ons zelf durven te kijken. Alle gevoelens, gedachten, wensen onderzoeken. En inzien dat 'schuld' en 'taboe' onzinbegrippen zijn. En dat er een veel mooiere wereld haalbaar is. Sarah's boek neemt je mee op die tocht..."