Hardcover.

De wereld van Anton Pieck is niet die waarin hij leeft, maar waarin hij zou willen leven: het liefst in de negentiende eeuw, gestoffeerd met de gewone mensen van die tijd, tegen een decor van oude gebrouwen. Het mag af en toe ook wel vroeger zijn. Als hij rookte zou hij het uit een stenen, Goudse pijp moeten zijn, maar hij rookte niet; als hij dronk zou het uit een kristallen bokaal moeten zijn, maar hij drinkt niet, tenminste niet datgene dat daarin zou moeten. Tinnen borden als servies? Het zou moeten - concessies zijn echter ook vereist, ook wat kleding, schoeisel en huisraad betreft. We noemen dat romantiek. Velen hebben incidenteel dezelfde verlangens; bij Anton Pieck is dat niet anders; hij is zijn hele leven al 'displaced person' geweest, niet uit aanstellerij, rancune of teleurstelling. In de tijd waarin hij leeft, heeft hij niet te zoeken, in vroegere tijden alles. Het is een merkwaardige, voor de toeschouwer interessante, afwijking.