FREHEL

Marguerite Boulc'h, geboren in Parijs in een arm en disfunctioneel Bretons gezin, was als kind achtergelaten in een leven op straat in de smerige kant van Parijs. In haar tienerjaren kreeg ze een pauze toen ze een van de vrouwelijke music-hall-artiesten ontmoette die haar hoorden zingen en haar voorstelde aan promotors van showbusiness. Ze begon op te treden onder de artiestennaam Pervenche, en ontmoette en trouwde al snel met Robert Hollard, een artiest die de nom de guerre "Roberty" gebruikte. Alcohol kwam al op jonge leeftijd in haar leven en haar drankgebruik werd een probleem voor haar man. Hun huwelijk duurde niet lang en haar man verliet haar voor een andere Parijse zangeres, Damia. Fréhel begon daarna een relatie met Maurice Chevalier, maar ook die duurde niet lang en daarna verliet hij haar voor de veel oudere megaster Mistinguett. Op 19-jarige leeftijd probeerde ze zelfmoord te plegen. Na haar zelfmoordpoging probeerde ze in 1911 aan haar pijn te ontsnappen en reisde ze naar Boekarest, Turkije en vervolgens naar Rusland, waar ze meer dan tien jaar bleef. Ze leed aan alcoholisme en drugsverslaving en keerde in 1923 terug naar Parijs. Vervolgens luidde ze een nieuw begin in door over te schakelen naar de artiestennaam "Fréhel", de naam ontleend aan Cap Fréhel in Bretagne, waar haar ouders waren geboren. Zingend als Fréhel gaf ze op de Olympia in Parijs in 1924 een krachtig optreden en was al snel headliner op de populairste locaties van het land. Als onderdeel van wat nu de bal musette wordt genoemd, zong Fréhel vaak begeleid door doedelzakken en/of een accordeonist. In de jaren dertig verscheen ze in verschillende films, waarin ze bijna altijd een zangeres in een kleine of bijrol speelde. De meest opmerkelijke films waarin ze optrad waren Cœur de Lilas uit 1931, gebaseerd op het toneelstuk van Tristan Bernard, en Pépé le Moko met Jean Gabin in de hoofdrol. Terwijl haar alcoholmisbruik voortduurde, was ze niettemin een belangrijke showbusiness in Frankrijk in de jaren dertig. Van al haar liedjes bleek haar La Java Bleue uit 1939, met muziek van Vincent Scotto, haar het populairst. Ondanks dat ze een van Europa's meest gewilde artiesten was, zorgden haar verslavingen ervoor dat ze jarenlang uit de publieke belangstelling verdween. Ze stierf in 1951, alleen in een hotel in Pigalle. Ze werd begraven op het Cimetière de Pantin, nabij Parijs. Haar opname Si tu n'étais pas là uit 1934 was te zien in de soundtrack uit 2001 van de film Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain (Amélie). Ze wordt gespeeld door Yolande Moreau in de Gainsbourg-biofoto Gainsbourg: A Heroic Life - waarin ze de jonge Serge Gainsbourg ontmoet en hem begeleidt in een lied.

CHANSONS

• 1 La Java Bleue
• 2 Où Est-Il Donc?
• 3 L'amour Des Hommes
• 4 Où Sont Mes Amants?
• 5 Le Der Des Der
• 6 La Môme Catch-Catch
• 7 Tel Qu'il Est
• 8 Comme Un Moineau
• 9 La Chanson Des Fortifs
• 10 Ohé! Les Copains
• 11 C'est La Rue Sans Nom
• 12 Pleure
• 13 Les Filles Qui, La Nuit
• 14 Adieu, Mon Petit Officier
• 15 A La Dérive
• 16 Derrière La Clique

Bekijk alle PRACHT-CD’s die één euro of één euro vijftig kosten: kijk bij CD’s en DVD’s op SNOEPERIJWINKEL
Verder een grote en aantrekkelijke diversiteit van CD’s: tik op mijn naam en je ziet meer dan 1000 CD’s en leuke legpuzzels. Ook elpees op voorraad. Neem gerust contact op als je nog vragen hebt. Verzenden via Postnl of DHL.