CD Art Blakey - The African Beat

Art Blakey & The Afro-Drum Ensemble - The African Beat

Format: CD, Cardboard sleeve

1 Prayer By Solomon G. Ilori 0:53
2 Ife L'Ayo (There Is Happiness In Love) 5:28
3 Obirin African (Woman Of Africa) 3:41
4 Love, The Mystery Of 9:21
5 Ero Ti Nr'ojeje 7:33
6 Ayiko Ayiko (Welcome, Welcome, My Darling) 7:12
7 Tobi Ilu 5:57

Het verhaal achter deze Afrikaanse plaat begint in Nigeria met meesterdrummer Babatunde Olatunji. Hij kwam naar Amerika, eerst Atlanta en vervolgens New York en nam in 1959 een plaat op: Drums of Passion. Het was meteen een succes, een groot succes zelfs, de plaat werd meer dan vijf miljoen keer gekocht! Daarmee werd de muziek uit (west) Afrika goed op de Amerikaanse kaart gezet. De plaat was zo succesvol omdat hij op het goede moment kwam, er was een politieke omwenteling aan de gang. In de (jazz-)muziek werd steeds meer over de grenzen gekeken, denk daarbij aan de opkomst van de free-jazz, maar ook gezocht naar de roots. Drums of Passion had zijn weerslag op de jazzmusici en zeker op de drummers. Enerzijds wilden zij meeliften op het succes en anderzijds ontstonden er andere drumpatronen binnen de diverse jazzstijlen. Platenmaatschappijen konden met name door het opnemen van drums laten horen hoe goed hun opnamen waren met de nieuwe, beschikbare hi-fi apparatuur. Art Blakey was hier allemaal niet ongevoelig voor. Hij had al een keer een reis gemaakt naar Afrika, in 1948, en daar naast religie ook muziek bestudeerd. Na terugkeer ontkende hij de invloed daarvan in zijn drumstijl, maar het was overduidelijk dat dat bezoek zijn drumsporen had nagelaten, bijvoorbeeld alleen al door het gebruik van zijn elleboog om de toon van een gespannen vel te veranderen en het slaan op de rand van drums waardoor een felle klank ontstaat.
Begin jaren zestig had Blakey, zo verklaarde hij later, voor het eerst de mogelijkheid om met andere, Afrikaanse, drummers muziek op te nemen. Zijn label, Blue Note, kon meteen laten horen dat ook zij (lees Rudy van Gelder) goed waren in het opnemen van drums en ander slagwerk. De plaat zou – volgens de bijsluiter - een weerslag zijn van ritmes en invloeden uit voornamelijk West Afrika/Nigeria. Speciaal voor deze sessie hernoemde Blakey zijn band: The Afro-Drum Ensemble. De leden: Art Blakey (USA, drums, pauken, telegraph-drum, gong); Ahmed Abdul-Malik (USA, contrabas); Chief Bey (USA, gongen, conga, telegraph-drum); Robert Crowder (USA, Batá drum, conga); James Ola. Folami (USA, conga); Curtis Fuller (USA, trombonist, maar hier: pauken); Solomon G. Ilori (Nigeria, zang, talking drum, pennywhistle); Montego Joe (Jamaica, corboro drum, log drum, bambara drum, gongen); Yusef Lateef (USA, koeienhoorn, fluit, tenorsax, mbira, hobo) en Garvin Masseaux USA, shekere, Afrikaanse maracas, conga). Even goed kijkend is er slechts één echte Afrikaan in de band: Ilori (Die maakte later een eigen plaat voor Blue Note: African High-Life, met daarop een groot aantal musici uit deze sessie, maar wel een andere drummer: Elvin Jones!). Maar goed, zijn wij niet allen Afrikanen tenslotte?
Ilori begint de plaat met een kort gebed, een ‘standaard’ gebed bedoeld om de zaken goed te laten verlopen. Ilori draagt flink bij in de composities, van de zes muziekstukken is de helft van hem, de anderen zijn van Masseaux, Guy Warren (Warren Gamaliel Kpakpo Akwei, Ghana – die niet voorkomt op deze plaat) en Bey, maar geen enkele van Blakey zelf! Wijselijk liet hij dat over aan anderen, ook hij was, middels zijn geboorte in de USA, geen echte Afrikaan natuurlijk. Ife L’Ayo (There is Happiness in Love) begint met gong en pauken, maar wordt een vrolijk wijsje met fluitjes en iedereen mag meetrommelen! Blakey beukt daar dwars doorheen (dat kon hij sowieso al goed). Obirin Africa (Woman of Africa) is prachtig, langzaam, veel percussie en een betoverende fluit van Lateef (hij kon dat sowieso al goed). Ik krijg hierbij een beetje het Daktari-gevoel en dat is zeer positief, maar opnieuw staat de percussie niet op de voorgrond. Love, the Mystery of is geschreven door de Ghanees Warren, maar het lijkt eigenlijk meer filmmuziek. Opnieuw mooi en gedragen muziek totdat Blakey losbarst. De contrabas – altijd al een prachtig percussie-instrument - speelt hier een niet te onderschatten rol. Ero Ti Nr'Ojeje begint met een serene fluit en weer die bas, dan is het opnieuw tijd voor een meezinger en verandert de hele sfeer van het nummer. In het tweede deel veel percussie en tromgeroffel van Blakey. Boemboemboem. Ayiko, Ayiko (Welcome, Welcome, My Darling) is een populair Ghanees deuntje en Lateef speelt er een lekkere tenorsaxsolo overheen; het swingt behoorlijk. De plaat sluit af met Tobi Ilu, een nummer met Nigeriaanse invloed dat begint met duimpiano, gevolgd door trommels en drums en Blakey en geschreeuw op het eind.

• Bass – Ahmed Abdul-Malik
• Bata, Congas – Robert Crowder
• Congas – James Ola Folami
• Congas, Drums, Percussion – Chief Bey
• Drums, Percussion – Montego Joe
• Drums, Timpani, Gong, Drums – Art Blakey
• Oboe, Flute, Saxophone, Horns, Kalimba – Yusef Lateef
• Percussion, Maracas, Congas – Garvin Masseaux
• Producer – Alfred Lion
• Recorded By – Rudy Van Gelder
• Timpani – Curtis Fuller
• Vocals, Whistle, Talking Drum – Solomon G. Ilori