Miles Davis - Live-Evil

Format: 2 x CD, Gatefold Sleeve

CD1:
1 Sivad 15:13
2 Little Church 3:13
3 Medley: Gemini / Double Image 5:55
4 What I Say 21:08
5 Nem Um Talvez 4:02

CD2:
1 Selim 2:12
2 Funky Tonk 23:25
3 Inamorata And Narration By Conrad Roberts 26:28

In 1970 was het Miles Davis zelf die verantwoordelijk was voor het succes van zijn hele kwintet. Na onder andere het uitkomen van het beroemde Bitches Brew, was Miles druk bezig om de elektronische kant van de vrije jazz te verkennen en uit te breiden. Live Evil uit 1971 was daar het gevolg van, hoewel het album anders vorm kreeg dan hij eerst voor ogen had.

Miles had indertijd samen met z’n kwintet diverse live optredens ingepland, waaronder in The Cellar Door, in Washington. Hier werden al enkele opnames verricht voor het beoogde album. Deze opnames werden aangevuld met later in 1970 gemaakte studio-opnames vanuit New York. Tijdens de optredens en de studiotijd kreeg Miles door dat er iets bijzonders uit het initiële concept voor Live Evil groeide, wat hem ertoe dreef om zijn wisselende bandbezettingen aan te sporen om boven zichzelf uit te stijgen. Zonder rekening te houden met de verwachtingen van de overige bandleden.

Zo komt het dat Live Evil is uitgegroeid tot een nogal eclectisch, af en toe zelfs ronduit chaotisch geheel. Een geheel waarin de individu centraal kon staan, met een intrigerend resultaat dat vreemd genoeg prima samenhangt. Het feit dan Miles indertijd samenwerkte met extreem getalenteerde musici droeg daar natuurlijk aan bij, en de tien tracks die op Live Evil aanwezig zijn vormen een ware bloemlezing op de verschillende talenten en de durf om te experimenteren.

De ‘Cellar Door’-opnames vanuit Washington geven blijk van een energieke band, waarop Miles' trompet vooral prima wordt ondersteund door het erg sterke -eveneens elektrische- baswerk van Michael Henderson. OP de albumopener Sivad en tracks als Honky Tonk is het gezelschap, dat werd aangevuld door John McLaughlin die als sessiemuzikant fungeerde, energiek en geconcentreerd aan het spelen. Hoewel een eerste luisterbeurt het vermoeden doet rijzen dat er naar een live jamsessie wordt geluisterd, valt het geheel ondanks de excentrieke stukken en langgerekte verkenningen als een wilde puzzel prachtig in elkaar. Niet in de laatste plaats door het spel van Gary Bartz (sax) en een jonge Keith Jarrett die het onmogelijke uit een Fender Rhodes-piano en een Fender Contempo elektrisch orgel toverde. De samensmelting van het werk van drummer Jack DeJohnette en percussionist Arto Moreira maakt het geheel op eigenzinnige wijze af.

En ondanks dat de personele bezetting op de in New York opgenomen tracks nogal verschilt van het live kwintet van eerder dat jaar, passen de tracks naadloos in de stijl van het geheel dat Live Evil mocht worden. De elektrische piano werd bespeeld door Chick Corea en Herbie Hancock, Dave Holland speelde bas en Ron Carter nam deels de akoestische bas voor zijn rekening. Een extra gastrol is weggelegd voor Hermeto Pascoal (verantwoordelijk voor een deel van de composities op Live Evil), die op Selim, en het wat kleinere werk Little Church de percussie voor z’n rekening neemt. Het resultaat is dat vrijwel alle tracks uit zowel de live- als de studio-opnamen enorm rijk in diversiteit zijn. Ondanks de grote rollen voor Miles’ trompet, de diverse toetsenisten en John McLaughlin.

• Miles Davis, Trumpet
• Gary Bartz, Alto Saxophone, Soprano Saxophone
• John McLaughlin, Electric Guitar
• Keith Jarrett, Organ
• Michael Henderson, Electric Bass
• Jack DeJohnette, Drums
• Airto Moreira, Percussion
• Conrad Roberts, Narration
• Steve Grossman, Soprano Saxophone
• Herbie Hancock, Electric Piano
• Chick Corea, Electric Piano
• Dave Holland, Bass
• Hermeto Pascoal, Drums, Vocals
• Wayne Shorter, Soprano Saxophone
• Joe Zawinul, Electric Piano
• Khalil Balakrishna, Electric Sitar
• Billy Cobham, Drums
• Ron Carter, Bass
• Teo Macero, Producer