John Coltrane - Connoisseur Jazz Cuts

Format: 2 x CD, Gatefold Sleeve

CD1:
1 Blue Train 10:43
2 Straight Street 6:19
3 Lyresto 5:45
4 Slow Dance 5:28
5 They Can't Take That Away From Me 10:27
6 If I Were A Bell 8:17
7 Bass Blues 7:48
8 Pristine 5:42
9 Locomotion 7:14

CD2:
1 Syeeda's Song Flute 7:04
2 Mary's Blues 6:49
3 Trane's Slo Blues 6:06
4 While My Lady Sleeps 4:43
5 Naima 4:23
6 Ruby, My Dear 6:21
7 Russian Lullaby 5:35
8 Anedac 5:12
9 Dakar 7:11
10 Grand Central 4:33
11 Spiral 6:00
12 Giant Steps 4:47

John Coltrane was een jazzsaxofonist. Hij geldt als een van de belangrijkste en invloedrijkste vernieuwers in de geschiedenis van het genre. John William Coltrane, bijnaam Trane, wiens vader kleermaker en halftijds muzikant was, studeerde eerst klarinet en altsaxofoon. In 1943 verhuisde hij naar Philadelphia om verder te studeren aan de Ornstein School of Music en de Granoff Studios. John Coltrane speelde bij de zeemacht in 1946 nog altsaxofoon, maar koos vanaf 1947 voor de tenor. In zijn beginperiode, vlak na de Tweede Wereldoorlog, speelde hij onder andere in de bands van Eddie "Cleanhead" Vinson, Dizzy Gillespie en Johnny Hodges. Coltranes eerste opgenomen solo is te beluisteren op Dizzy Gillespies "We love to boogie" (1951). Halverwege de jaren vijftig volgde hij Sonny Rollins op als tenorist in het Miles Davis-kwintet, dat later met altist Cannonball Adderley tot sextet werd uitgebreid. De ritmesectie van deze groep bestond in de tijd dat de beroemde plaat Kind of Blue werd opgenomen uit pianist Wynton Kelly, bassist Paul Chambers en drummer Jimmy Cobb. Een paar jaar daarvoor, in 1957, had Miles Davis zich nog genoodzaakt gezien om Coltrane tijdelijk te ontslaan wegens problemen met alcohol en drugsgebruik. Na zijn ontslag en ontnuchtering speelde Coltrane eerst met pianist Thelonious Monk, bij wie hij een zeer snelle speelstijl ontwikkelde, die door criticus Ira Gitler Sheets of Sound werd gedoopt. Ook begon hij met het verkennen van de uithoeken van het harmonisch materiaal in de jazz: de elpee Giant Steps (1959) is het bekendste resultaat van deze zoektocht. Coltrane speelde samen met diverse jazzgrootheden van zijn tijd, van Duke Ellington tot Cecil Taylor. Hij oefende gemiddeld acht uur per dag. In tien jaar tijd evolueerde hij van zeer getalenteerd bebopsaxofonist tot het boegbeeld van de Amerikaanse avant-garde jazz. Hij heeft een groot aantal opnames op zijn naam staan. In 1992 kreeg Coltrane postuum een Grammy Lifetime Achievement Award