CD Various - De Mooiste Liedjes - Het Nederlandse Chanson ..

Various - De Mooiste Liedjes - Het Nederlandse Chanson Verzameld

Format: CD, Cardboard sleeve

1 Jacques Brel – Laat Me Niet Alleen
2 Maggie MacNeal – Terug Naar De Kust
3 Martine Bijl, Simone Kleinsma, Robert Paul & Robert Long – Vanmorgen Vloog Ze Nog uit Tsjechov
4 Paul Van Vliet – Veilig Achterop Bij Vader Op De Fiets
5 Rob de Nijs – Het Werd Zomer
6 Wim Sonneveld – Het Dorp
7 Henk Elsink – Johanna
8 Cornelis Vreeswijk – Veronica
9 Conny Vandenbos – Loflied Der Liefde
10 Lenny Kuhr – De Troubadour
11 Van Kooten & De Bie – Zoek Jezelf
12 Jules De Corte – Het Feest Dat Nooit Gevierd Werd
13 Armand – Ben Ik Te Min
14 Rita Hovink – Laat Me Alleen
15 Frans Mulder – Zeilen Op De Wind
16 Frédérique Spigt – Mijn Hart Kan Dat Niet Aan

De bekendste zanger van het Franse lied was een Belg, want Jacques Brel werd in 1929 geboren in de Brusselse volkswijk Schaarbeek. Aanvankelijk leek het er niet op dat Brel de muziek in ging. Hij trouwde en stichtte een gezin. Vanaf 1950 had hij wat klein succes in België, maar in 1954 besloot hij de stap naar Parijs te wagen. Daar groeide hij uit tot de bekendste zanger van zijn tijd, die vooral opviel door zijn directe teksten en gepassioneerde voordracht. Beide facetten zijn uitgekristalliseerd in zijn bekendste nummer Ne Me Quitte Pas (1959). Begin jaren zeventig trok hij zich terug uit de muziekwereld, haalde zijn vliegbrevet en reisde de wereld rond. In 1978 overleed Brel, zijn leven lang een stevige roker, aan longkanker.

Met het album Vroeger Of Later (1974) vestigde Robert Long zijn naam als zanger van zelfgeschreven liedjes met prikkelende teksten. Zo was Long de eerste Nederlander die de homoliefde bezong en schopte hij tegen heilige huisjes als de kerk, de paus en de Evangelische Omroep. Long (echte naam: Bob Leverman, zijn artiestennaam dankt hij aan zijn lengte, 1,92 m) was in eerste instantie zanger van de Engelstalige rockband Unit Gloria, maar zijn hart lag bij het luisterlied. Begin jaren tachtig deed Long stof opwaaien met enkele controversiële theatershows, nam een paar goed verkopende platen op. In 1988 speelde hij de hoofdrol in de musical Tsjechov, waarvoor hij ook een deel van de teksten schreef. Televisiekijkers leerde hem vooral kennen als de beleefde televisiepresentator van het taalspel Tien Voor Taal.

Rob de Nijs breekt begin jaren zestig door met zijn band The Lords. Ze scoren in 1963 een grote hit met Ritme Van De Regen. Begin jaren zeventig werkt de zanger samen met Lennaert Nijgh, de vaste tekstschrijver van Boudewijn de Groot. De Nijs bewijst zich elk decennium opnieuw te kunnen uitvinden met een nieuw imago. Het vredeslied Alles Wat Ademt is een grote hit in 1986, maar het duurt tot 1996 voordat De Nijs zijn eerste nummer 1-hit scoort met de aanstekelijke meezinger Banger Hart.

Wim Sonneveld was een van de belangrijkste figuren van het theater en de lichte muziek in de decennia na de Tweede Wereldoorlog. Hij werd op 28 juni 1917 geboren in Utrecht. Zijn theaterdebuut maakte hij bij Louis Davids in 1936, zeven jaar later richtte hij zijn eigen cabaretgezelschap op, waar mensen als Hetty Blok, Conny Stuart en Joop Doderer deel van uitmaakten. In de jaren die volgen boekte hij successen op radio, tv, film en het theater. Ook was hij korte tijd werkzaam in Engeland, waar hij acht televisieshows voor de BBC schreef, en Hollywood, waar hij meewerkte aan enkele films.
Baanbrekend was de gedurfde manier waarop hij in de jaren zestig het Grand Gala Du Disque presenteerde, het televisieprogramma waarin de belangrijkste Nederlandse muziekonderscheiding, de Edison, werd uitgereikt. Een van de typetjes die hij daar introduceerde was Frater Venantius, waarmee hij in 1967 een grote hit scoorde. In de jaren zeventig ging hij zich steeds meer toeleggen op het zingen van luisterliedjes, waarvan het door zijn partner Friso Wiegersma geschreven Het Dorp de bekendste zou worden. 8 maart 1974 overleed hij aan de gevolgen van een hartaanval. Wim Sonneveld werd 56 jaar.

Kees van Kooten en Wim de Bie leren elkaar kennen op de middelbare school in Den Haag. Vanaf 1963 werkt het duo samen en blijven hun loopbaan trouw aan de VPRO. Aanvankelijk maakt het duo onder de naam Klisjeemannetjes radio-sketches, maar vanaf de jaren zeventig schittert het tweetal op televisie. Hun herkenbare typetjes zijn een spiegel voor de Nederlandse kijkers. Ook hun langspeelplaten met sketches en liedjes, de zogeheten ‘Simpelpees’, verkopen goed. Ook als taalverrijkers nemen Koot & Bie een unieke positie in het Nederlandse cabaret in.

Armand brak in 1967 van de ene op de andere dag door met het nummer Ben Ik Te Min, waarin een jongen uit de arbeidersklasse zich beklaagde over zijn rijke schoonpapa. Het succes van die hit zou hij nooit meer evenaren. Desondanks bleef Armand zijn leven lang vergezeld door zijn grote bos met rood haar, een flinke pretsigaret en hippie-idealen, en groeide daarmee uit tot de archetypische ‘oudere jongere’. In 1998 speelde de zanger op Lowlands, waar het jonge publiek zijn grote hit herkende en uit volle borst mee zong.

Fréderique Spigt is een typisch Rotterdamse zangeres, stoer en kwetsbaar tegelijk. Als frontvrouw van I've Got The Bullets proefde ze even aan het succes maar deze powerrockband was geen lang leven beschoren, ondanks het bereiken van de finale van De Grote Prijs Van Nederland. Ook de opvolger, het meer ingetogen A Girl Called Johnny, redt het niet. Spigt is echter zo'n persoonlijkheid die steeds weer een nieuwe uitlaatklep vindt voor haar talent. Ze werkt een tijdje voor praatradio, alvorens vrij onverwacht over te stappen op Nederlandstalig repertoire. Het door Huub van der Lubbe geschreven Mij Hart Kan Dat Niet Aan, een inzending voor het Nationaal Songfestival van 1998, betekent haar doorbraak naar een groot publiek, dat haar blijft volgen ook als ze steeds vaker de intimiteit van de theaters opzoekt.