GET - STAS AND DON'T LOSE IT

CD IS IN UITSTEKENDE STAAT

MET DANK AAN DICK VAN DER HEIJDEN, RECENSIE

Voor de gelegenheid heb ik even een ‘n’ achter mijn naam gezet. De meeste muzikanten op dit album heten namelijk Marc van der Heijden, Twan van der Heijden en Bas van der Heijden. Het is natuurlijk volstrekt logisch dat de debuut-cd van deze Brabantse band gerecenseerd wordt door mij, Dick van der Heijden. Tussen al deze naamgenoten is er dan ook nog ene Martin Stone ofwel Mart Steenbeek. Hij is de zanger van het gezelschap en onder zijn uitbundige prestaties voltrekt zich het elf nummers tellende poprepertoire van deze cd. Alle nummers van de plaat zijn met veel gevoel voor pakkende melodieën geschreven door gitarist Marc van der Heijden. Hij weet z’n snaren dan ook evenzo smakelijk te beroeren. Daarnaast is de man ook verantwoordelijk voor de toetsenpartijen, zij het dat deze zeer begeleidend van aard zijn. Hij schreef dit songmateriaal al voordat in 2008 de oprichting van Get-Stas een feit werd en omdat Marc tevens producer is van de cd mag hij ontegenzeggelijk ‘Mister Get-Stas’ genoemd worden. Het moge duidelijk zijn dat een en ander heeft geleid tot een enorme coherentie.
Er zit een lekkere vaart in het album, temeer daar elk nummer een sterke eigen identiteit heeft. Hierdoor verslapt de aandacht geen moment. Dat is knap want zo gevarieerd is het geheel niet. De muziek is constant een mengeling van U2-achtige wave en toegankelijke jaren ’90 neoprog. Dat lijkt niet al te spectaculair, maar neem maar van deze van der Heijden aan dat “And Don’t Lose It” een flink genietbaar album is. Je wordt er niet meegezogen in oubolligheid. Daar zorgt het volle, ietwat donkere geluid wel voor.
De intro van I Breathe zet je met z’n Aragon-achtige tingeltangel toetsen nog even op het verkeerde been totdat het nummer zich in al zijn glorie ontvouwd. Dan sta je recht in het heden, een tijdloos heden waar je geconfronteerd wordt met dat overtuigende gitaarspel, die expressieve zang en een prominente bas. Het zijn pijlers waar Get-Stas zeer regelmatig op steunt. Ook in Danger Zone, Set Me Free, War Ghosts en Garden Of Eden zijn de vette gitaar-riffs, de krachtige accenten, de functionele solo’s en de Fish-achtige zang de grootst gemene deler. Het kan trouwens niet anders dan dat minstens een van de van der Heijdens fan is van Rush uit de jaren ’80. Ik gok op bassist Twan. Hij zoeft er in elk geval niet minder om.
In Daily Life gaat het tempo een beetje omlaag. Het is een prachtig mid-tempo nummer vol glinsterende boventonen en sprankelende tokkels, een hoogtepuntje lijkt me. Pricilla is ook zo’n aangenaam nummer, vooral vanwege het toetsengerichte refrein. Opmerkelijk is dat Get-Stas hoe dan ook altijd als zichzelf klinkt. True Love is een soort ballade. Oké, een sóórt ballade want het is eigenlijk gewoon een rockliedje met een wat laag tempo.
Get Stas is een integere band die naar hartenlust muziek maakt. Wat dat betreft hebben ze aan Steenbeek een uitstekende zanger. Hij heeft z’n uitbundigheid goed onder controle en daarom is het jammer dat hij zich in Catgirl een beetje vergaloppeerd. Toch is hij het uithangbord van de band, de verpersoonlijking van het gochme.
“And Don’t Lose It” is een album waar de band mee vooruit kan zowel letterlijk als figuurlijk.


11 TRACKS: ZIE FOTO


Bekijk alle PRACHT-CD’s die één euro of één euro vijftig kosten: kijk bij CD’s en DVD’s op SNOEPERIJWINKEL
Verder een grote en aantrekkelijke diversiteit van CD’s: tik op mijn naam en je ziet meer dan 1000 CD’s, meer dan 100 boeken en leuke legpuzzels. Ook elpees op voorraad. Neem gerust contact op als je nog vragen hebt.