CD De Dijk - Niemand In De Stad

De Dijk - Niemand In De Stad

Format: CD, Cardboard sleeve

1 Ik Kan Het Niet Alleen 3:59
2 Geen Dag Om Op Te Staan 5:50
3 Deze Stad 4:21
4 Uitverkoop 3:40
5 Niemand In De Stad 4:52
6 Ik Krijg Je Maar Niet Uit Mijn Kop 3:37
7 Wat Een Vrouw 3:11
8 Nergens Goed Voor 4:24
9 Het Gevoel Is Weg 4:28
10 Lovesong 100.001 3:35

Producer – Antonie Broek, Michiel Hoogenboezem

Niemand in de stad is het vijfde studioalbum van de Nederlandse band De Dijk, uitgebracht in het najaar van 1988.
Het werd het album waarmee de band definitief zijn naam vestigde. Er werden ruim 100.000 exemplaren van verkocht en liedjes als ‘Ik kan het niet alleen’ en ‘Nergens goed voor’ groeiden uit tot favorieten van de fans.
Voor dit album had de band de ambitie een soulplaat te maken in de traditie van originele platen uit midden jaren zestig, waarbij geen gebruik werd gemaakt van in de jaren tachtig dominerende synthesizers en andere digitale instrumenten. Ook werd ervoor gekozen de plaat een duidelijke stroming en stijl te geven in plaats van eerdere platen waar meerdere muziekstijlen werden gecombineerd.
In 1987 was de band net onder contract bij Telstar, toen Doe Maar, die hier ook gecontracteerd stond, besloot op te houden. Hierdoor nam de belangstelling bij Telstar voor andere Nederlandstalige acts af, waardoor de opnamemogelijkheden stagneerden.
De redding kwam van Bart Sloothaag, directeur van de Wisseloord Studio's in Hilversum, die bandjes die hij goed vond, in de tijd dat de studio niet verhuurd was, werk liet opnemen. Bart Sloothaag liet deze demo’s horen aan Herman van der Zwan werkzaam bij Phonogram Records, die na het beluisteren de band de mogelijkheid bood een album uit te brengen.
De teksten van alle nummers zijn geschreven door Huub van der Lubbe, die bij zijn liedteksten aanbevelingen schreef om een aanzet te geven voor de stijl van de muziek zoals Bruce Springsteen en Mink DeVille, of om de cadans voor de drums aan te geven zoals het nummer Twenty-Flight Rock van Eddie Cochran ter inspiratie voor ‘Wat een vrouw’.
Op een 4-sporen recorder werden de eerste ideeën uitgewerkt, met een kleine bezetting aan instrumenten als drumcomputer, gitaar en orgel. Zo ontstonden bij elke tekst vaak meerdere stukken muziek, waaruit door de band de beste versies werden gekozen

Op de voorkant van de hoes staat een zwart-witfoto van een nachtelijke scène waarbij een man in pak gekleed, onderuit gezakt ligt langs de kant van de weg. De foto is gemaakt in de Warmoesstraat te Amsterdam door fotograaf Dolf Kruger in 1956. De hoes geeft hiermee de titel en het centrale thema van het album kernachtig weer; eenzaam en verlaten in Amsterdam, met doorgaans de liefde als belangrijkste oorzaak. Op de achterzijde staat een zwart-witfoto van Rob Marinissen die de bandleden laat zien gekleed in (zwarte) spijkerbroek met leren jas, een voor die tijd herkenbare kledingstijl van de band