Origineel World Cup 1990-ticket voor Ierland tegen Roemenië met de matrix nog bevestigd en goed bewaard.



Origineel ticket, nog met het strookje eraan en perfect bewaard gebleven

Amarcord: Italia '90, Ierlands droom

De fans waren vrienden geworden met de Italianen, of ze nu wonnen of verloren; niets was te vergelijken met de kroegentocht en het gelach na een paar biertjes. Het Ierse team van het WK '90 in Italië verraste iedereen; ze werden het team van sympathie, met die groene invasie van vrolijke en zorgeloze mensen die de fans voor zich wonnen.
De kwalificatie van Ierland voor het WK van 1990 begon lang geleden, tijdens het EK van 1988 in Duitsland, en met die indruk in de aanwezigheid te zijn van de beste generatie talent uit de Ierse geschiedenis. Onder leiding van Jack Charlton bestond het team uit doelman Pat Bonner, verdediger David O'Leary en spits John Aldridge, een man die naast het scoren ook de confrontatie met tegenstanders en scheidsrechters niet schuwde. De kwalificatiegroep bestond verder uit Spanje, Hongarije, buurland Noord-Ierland en Malta, waarbij de beste twee doorgingen. Ierland had nog nooit eerder de finale van een WK bereikt, en deze keer leken alle ingrediënten aanwezig, vooral omdat Charltons selectie solide was en hun rivalen, Spanje daargelaten, niet onoverwinnelijk leken. Het Ierse debuut in Spanje, in Sevilla, op 16 november 1988, eindigde in een nederlaag voor de Ieren. Ze werden met 2-0 verslagen, maar waren ervan overtuigd dat ze konden concurreren, zoals zou blijken uit de daaropvolgende wedstrijden waarin de Wit-Oranje-Groenen niet meer zouden verliezen. Ze voldeden zelfs aan de wens om de Spanjaarden op 26 april 1989 in Dublin met 1-0 te verslaan. De 3-0 in de derby tegen Noord-Ierland op 11 oktober van datzelfde jaar bezegelde hun bijna wiskundige kwalificatie, die vier dagen later definitief werd behaald toen Hongarije gelijkspeelde tegen Spanje, waardoor de Hongaren werden uitgeschakeld in de strijd om het wereldkampioenschap.
De Republiek Ierland viert deze historische mijlpaal, terwijl rivieren van bier Dublin en omgeving overspoelen. De loting voor de eindfase is huiveringwekkend: Ierland is ingedeeld in groep F met het impopulaire Engeland, de regerend Europees kampioen Nederland en Egypte. Het WK-debuut lijkt kortom een zware strijd voor de Ieren, maar ze zijn niet van plan om op te geven vóór de start, en zeker niet vóór de drie wedstrijden op Italiaanse bodem. Laat ze hun overwinning dus maar op ons behalen, zeggen ze in Ierland, waar het enthousiasme op zijn hoogtepunt is en duizenden fans afreizen om hun nationale team in Italië aan te moedigen. Charlton trekt zich weinig aan van zijn tegenstanders; hij is ervan overtuigd dat zijn team iedereen het vuur aan de schenen kan leggen, dankzij hun enthousiasme, doorzettingsvermogen en solide spel waarmee de Ieren hun eerste EK-deelname en vervolgens het WK veiligstelden. Een teken dat deze generatie echt de potentie heeft om het mooiste hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis van het land te schrijven. Dus geen zorgen; misschien moeten anderen zich wel zorgen maken over dat zelfverzekerde en zelfverzekerde Ierland.
Ierlands debuut in Italië '90 vond plaats op 11 juni in het Sant'Elia-stadion in Cagliari tegen Engeland, dat de Ieren al hadden verslagen op het EK '88. Ze wonnen met 1-0 dankzij een prachtig doelpunt van middenvelder Houghton, die Sacchi's Italië ook pijn zou doen in de VS '94. Engeland-Ierland was een vreemde, tactische wedstrijd, geplaagd door harde wind. Engeland scoorde via Lineker, waarna de mannen van Jack Charlton in de 73e minuut gelijk maakten via Sheedy: 1-1, net als de andere groepswedstrijd tussen Egypte en Nederland, met alle teams op één punt in de stand en met hetzelfde doelsaldo na de eerste speeldag. Zes dagen later herhaalde de geschiedenis zich: 0-0 in Cagliari tussen Nederland en Engeland, 0-0 in Palermo tussen Ierland en Egypte: alle teams op twee punten en met hetzelfde Engelse gemiddelde. In de laatste ronde, gespeeld op 21 juni, versloeg Engeland de Egyptenaren met 1-0. Het land behaalde daarmee de enige overwinning in de hele groep. Ierland hield Nederland in Palermo op een 1-1 gelijkspel (een doelpunt van Gullit en de gelijkmaker van Niall Quinn in de 70e minuut). Hierdoor eindigde Nederland op de tweede plaats in de groep, achter Engeland. Nederland moest zich vanwege de herkansing terugtrekken als een van de beste teams op de derde plaats. Dit kostte het land echter een gelijkspel in de achtste finales tegen Duitsland.
Ierland verraste iedereen. Ze spelen zeker geen spectaculair voetbal, maar aan de andere kant, met spelers van mindere kwaliteit, konden ze zich dat ook niet veroorloven. Ze zijn echter een solide, compact team dat niet opgeeft. Ze doen een paar simpele dingen, maar ze doen die goed, en dat was genoeg om de drie remises veilig te stellen die hen een plaats in de achtste finales opleverden, waar ze het opnemen tegen een andere verrassing van het toernooi: Roemenië. Op 25 juni 1990 stonden Ierland en Roemenië om 17:00 uur tegenover elkaar in Genua in wat misschien wel de minst nobele van de achtste finales van het WK was, maar daarom niet minder interessant. De wedstrijd bood, eerlijk gezegd, niet veel vermaak of levendig spel; de twee teams bestudeerden elkaar, leken genoegen te nemen met een remise, en speelden meer schaak dan voetbal, met als resultaat dat de stand 0-0 bleef, noch na de reguliere speeltijd, noch na de verlenging. Strafschoppen waren nodig om te bepalen wie door zou gaan naar de volgende ronde: zelfs vanaf de strafschopstip was de stand gelijk: Hagi, Sheedy, Lupu, Houghton, Rotariu, Townsend, Lupescu en Cascarino scoorden allemaal. Toen kwam de laatste serie doelpunten: voor de Roemenen schoot middenvelder Timofte en Bonner redde; op dat moment kon O'Leary scoren en Ierland naar de kwartfinales sturen. David O'Leary is een centrale verdediger, zij het een nogal ruwe en onervaren. Hij speelt voor Arsenal in Engeland en heeft nog nooit in zijn leven een strafschop genomen. Maar voor het nationale team liep hij naar de strafschopstip, keek de doelman aan en stuurde hem gemakkelijk de verkeerde kant op, knielde vervolgens op de grond en werd overweldigd door het enthousiasme van zijn teamgenoten, terwijl die avond de pubs van Ligurië volstroomden met fans om de overwinning te vieren.
Ierland bereikte de kwartfinales bij hun WK-debuut, een resultaat dat ze aan de vooravond niet hadden verwacht, maar nu volkomen verdiend leken. De hindernis voor de halve finale was echter misschien wel de zwaarste: het gastland Italië. De wedstrijd tussen de Azzurri en Ierland stond gepland voor de avond van 30 juni 1990 in het Stadio Olimpico in Rome. Vanaf de vroege middag omhelsden de supporters van beide teams elkaar in de straten van het noorden van de hoofdstad, verenigd door de wens om te feesten, de alcoholconsumptie en de typische WK-sfeer, maar klaar om hun gejuich te delen voor de avond waarop de halve finale op het spel zou staan. De wedstrijd begon vervolgens voor meer dan 70.000 toeschouwers. Italië nam het initiatief, terwijl Ierland zich ingroef in de hoop geen tegendoelpunten te incasseren en te profiteren van de kansen die Vicini's Azzurri zou bieden. Maar Italië was tegelijkertijd agressief en alert. Schillaci's geweldige schot was opnieuw raak en de Siciliaanse spits scoorde opnieuw in de 38e minuut na Bonners enige fout van het toernooi; Donadoni's schot vanaf de rand van het strafschopgebied werd onhandig gepareerd door de doelman en Schillaci scoorde in de rebound de 1-0 voor Italië. Ierland probeerde het, maar slaagde er niet in door te breken, en het gejuich van het Olimpico vergezelde het Italiaanse nationale team tot het laatste fluitsignaal, waarmee de Azzurri zich naar de halve finales wierpen en de Ieren met grote eer naar huis stuurden.
De Ierse reeks eindigde daarmee in de kwartfinales, een onverwachte prestatie, maar wel een bevestiging van een nationale ploeg die ieders goedkeuring had gewonnen en die erin slaagde die prestatie te herhalen tijdens USA '94, waar ze de achtste finales zouden bereiken. Zelfs na de wedstrijd tegen Italië in Rome genoten Ierse fans in de bars en pubs, net als de Italianen, en ze vierden feest: Italië omdat ze de halve finales hadden bereikt, Ierland omdat ze er zo blij mee waren, omdat ze niet alleen voor U2-concerten reisden, maar nu eindelijk ook voor voetbal.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.