Lucifermerk Ruud Krol Voetbal Ajax Napoli Oranje.

Lucifermerk in goede staat. Voetballers in Oranje. Uitgave AGW Lucifers.

Rudolf Jozef (Ruud) Krol (Amsterdam, 24 maart 1949) is een Nederlands voormalig voetballer, die zijn profcarrière begon als linksachter bij Ajax onder leiding van trainer Rinus Michels. Internationaal was er veel succes. Met Ajax won hij drie keer de Europacup I, twee keer de Europese Supercup en één keer de wereldbeker voor clubteams. Met het Nederlands elftal werd hij tweemaal WK-finalist en eenmaal derde op het EK.
Krol kwam half 1968 naar Ajax, waar Rinus Michels trainer was, maar speelde in zijn eerste seizoen bij de club maar weinig. Door het vertrek van Theo van Duivenbode naar Feyenoord kreeg Krol een kans op de linksback-positie. Met Wim Suurbier vormde hij een verdedigingsduo, bijgenaamd Snabbel en Babbel. In 1971 bereikte Ajax de finale van de Europacup I, en won, maar Krol kon niet meespelen vanwege een gebroken rechter kuitbeen. Hij speelde wel de Europacup I-finales van 1972 en 1973 en de twee finales om de Wereldbeker in 1972, die ook door Ajax werden gewonnen, met onder meer ook Johan Cruijff, Arie Haan, Johan Neeskens, John Rep en Piet Keizer in de gelederen. Ajax werd tussen half 1971 en half 1973 gecoacht door de Roemeen Stefan Kovacs. Krol groeide als laatste man uit tot een van de belangrijkste spelers van het Nederlands voetbal. In oktober 1974 stopte Piet Keizer en werd Ruud Krol aanvoerder bij Ajax. In tegenstelling tot vele collega's uit die tijd bleef Krol zijn werkgever Ajax wel trouw en speelde hij in totaal 339 competitiewedstrijden voor deze club. Johan Cruijff speelde zijn laatste duel voor Ajax op 19 augustus 1973. Na de gouden tijden tussen half 1965 en half 1973 volgde een wat mindere periode voor Ajax met 3 keer op rij een derde plaats in de competitie tussen de tweede helft van 1973 en de eerste helft van 1976. Diverse spelers volgden Cruijff naar het buitenland, zoals Neeskens, Haan en Rep. Geruggesteund door de routine van Krol en van de trainers Hans Kraay sr., Rinus Michels en Tomislav Ivic ontwikkelden 17- tot 20-jarige talenten als Tscheu La Ling, Frank Arnesen en Sören Lerby sinds de tweede helft van 1975, en Simon Tahamata sinds de tweede helft van 1976, zich naar wens. Er brak weer een wat betere periode voor Ajax aan vanaf begin 1977, onder de trainers Tomislav Ivic, Cor Brom en Leo Beenhakker. Pas half 1980, na zes landskampioenschappen, driemaal de tweede plaats en driemaal de derde plaats in de competitie, na zes bekerfinales, waarvan vier gewonnen, na vier Europacup I-finales, waarvan drie gewonnen, en na een Wereldbeker voor clubteams, nam Krol afscheid van Ajax. Met Ajax behaalde Krol successievelijk de volgende eindklasseringen in de eredivisie in de 12 seizoenen 1968/1969-1979/1980: 2, 1, 2, 1, 1, 3, 3, 3, 1, 2, 1, 1. Na zijn laatste officiële wedstrijd voor Ajax in mei 1980 werd Krol op de schouders van het veld gedragen door zijn ploeggenoten Piet Schrijvers en Søren Lerby, ondanks de 3-1 uitnederlaag in de bekerfinale tegen Feyenoord. In Krols laatste seizoen bij Ajax streed Ajax lang mee op alle drie fronten; in de competitie finishte Ajax als eerste, in het KNVB-bekertoernooi werd Ajax tweede en in het Europacup I-toernooi bereikte Ajax de halve finales (doelsaldo toernooi maar liefst +23 (31-8)). Het spel was nog beter dan in het voorgaande seizoen 1978/79, maar door het vertrek van centrumspits Ray Clarke miste Ajax een afronder, waardoor er 16 goals minder werden gescoord in de wat moeizamer verlopende competitie 1979/80. Krol ging vanaf 21 mei 1980 spelen in Zuidwest-Canada, voor de Vancouver Whitecaps in de NASL (North American Soccer League). Daarna speelde hij nog vier seizoenen in Italië voor Napoli. Zijn actieve loopbaan als speler sloot hij in 1986 af bij het Franse AS Cannes.