Sportplaatje Wielrennen Wielrenner Arie van Vliet (96)

Albumplaatje uit het verzamelalbum de Nederlandse Sportsuccessen. Uitgave fabrikanten van Leeuwenzegel Margarine.

Arie Gerrit van Vliet (Woerden, 18 maart 1916 - aldaar, 9 juli 2001) was een Nederlands wielrenner. Hij was een baansprinter van wereldniveau.
Van Vliet deed voor het eerst internationaal van zich spreken in 1934. Toen haalde hij als achttienjarige een zilveren medaille op de wereldkampioenschappen. Tijdens de Olympische Spelen van Berlijn won hij goud op het onderdeel 1 kilometer tijdrit. Op de sprint haalde hij het zilver, maar dat was zeer omstreden. Tijdens de finale werd hij gehinderd door de Duitser Merkens. Deze werd echter niet gediskwalificeerd, maar kreeg een geldboete en werd tot winnaar van het goud uitgeroepen.
In 1938 won Arie van Vliet zijn eerste wereldtitel sprint. Hij versloeg in de finale de regerend wereldkampioen, de Belg Jef Scherens. Een jaar later kwalificeerden beiden zich weer voor de finale, die echter niet verreden werd vanwege het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.
Zoals de meeste van zijn collega's bleef Van Vliet tijdens de oorlog gewoon doorgaan met wedstrijdsport. In totaal werd hij veertien keer Nederlands kampioen. Vier keer reed hij een wereldrecord op de tijdrit. In 1948 werd hij opnieuw wereldkampioen, door de Fransman Louis Gerardin te verslaan. Ook in 1953 werd hij de beste van de wereld. In Zürich versloeg hij de Italiaan Enzo Sacchi. Dat jaar werd hij gekozen tot Sportman van het jaar.
Vier jaar later haalde Arie van Vliet, inmiddels 41 jaar, nog de finale van het WK, maar hij werd toen verslagen door zijn goede vriend Jan Derksen. Dat jaar beëindigde hij zijn carrière, die wel zeer lang geduurd had. Zijn eerste successen waren verslagen door Han Hollander, zijn laatste door Leo Pagano. Hij stond bekend als een groot tacticus en was brildragend. Die feiten leverden hem de bijnaam "le professeur du cyclisme" op.