Verzilverd Lepeltje van het Peerd van Ome Loeks uit Groningen (Stad). Jaren 60. In prima staat.

Het Peerd van Ome Loeks (vertaald: Het paard van oom Lucas) kan worden gezien als een van de symbolen van de Nederlandse stad Groningen. Het beeld ontleent z'n bestaan aan een Gronings volkswijsje met dezelfde titel.
Over het Peerd van Ome Loeks gaat een liedje met de onderstaande tekst. De melodie is hetzelfde als dat van het sinterklaasliedje Daar wordt aan de deur geklopt[1] en het Duitse O du lieber Augustin. De melodie dateert uit de 17e eeuw.[2][3]
Peerd van Ome Loeks is dood, Loeks is dood, Loeks is dood,
Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
Guster nog goud gezond, sluig 'e mit steert in 't rond
Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
Peerd van Ome Loeks is dood, Loeks is dood, Loeks is dood,
Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
Haar 'k hom moar vreten geven, din was 't wel in leven bleven.
Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
De regel "hartstikke dood" wordt ook wel gezongen als "hailendal dood".
Het nu bekende standbeeld op het Stationsplein, was niet het eerste beeld dat Peerd van Ome Loeks werd genoemd. Beeldhouwer Wladimir de Vries maakte in 1951 zijn Veulen, dat aan de Radesingel bij de Sint-Jozefkerk werd geplaatst. Het werd in de volksmond al snel omgedoopt tot Peerd van Ome Loeks.[5] Loeks van Hemmen meldde desgevraagd dat het veulen niet op zijn paard leek. Later werd het Veulen ook wel Lutje Loeks (Kleine Loeks) genoemd. De Vries was niet gelukkig met de associatie van zijn levenslustig veulen met een dood paard.