Eva Mus Gran (1940) - Sin título

Eva Mus Gran (Valencia, 1940) is een Valenciaanse schilder.
Tussen 1954 en 1959 studeerde hij aan de Escuela Superior de Bellas Artes de San Carlos in Valencia, waar hij zijn artistieke opleiding ontving. Daar volgde hij lessen van Gimeno Baró en Genaro Lahuerta en sloeg hij vriendschap met Rafael Solves en Juan Antonio Toledo, en nam hij deel aan artistieke tertulias van die tijd die leidden tot de vorming van artistieke collectieven zoals de bekende Estampa Popular, waarvan de invloed zichtbaar zal worden in zijn werk.[2]
In 1955 maakte hij een reis naar Italië en in 1959 genoot hij van een beurs van het Ministerie van Buitenlandse Zaken om zijn studies uit te breiden aan het Royal College of Art in Londen, waar hij bleef tot 1960. Aan het Royal College of Art maakte hij kennis met de belangrijkste tendensen in abstracte kunst en met de schilder David Hockney.
Na zijn terugkeer naar Spanje maakte hij een reeks werken waarin tekenen en figuur als fundamentele kenmerken uitblonken en waarin sociale thema's aan kracht wonnen. In 1965 trouwde hij met Martí Quinto, een van de kunstenaars leden van Estampa Popular, en vanaf dat moment tot 1976 werd zijn artistieke carrière onderbroken door diverse oorzaken.
Gedurende het decennium van de jaren zeventig begint er een breuk met zijn eerdere werk en kiest hij voor een realisme met surreële invloeden, waarbij hij zijn serie 'Rond de vorming van een 'voorbeeld' beeld ontwikkelt. In werken zoals 'Mannequin' (1974) richtte hij zich op het overbrengen van de herinneringen aan zijn jeugd, waarin een meisje aanwezig is, begeleid door de proxy-periode, waarmee hij de ideologie, iconen en mythen van de franquistische dictatuur overstijgt. [Bronvermelding ontbreekt]
Vanaf de jaren 80, te beginnen met een theatrale decoratie, werkt hij meer direct en expressief, met kwetsbare materialen (papier, pigmenten en lijm). In de jaren 90 wisselen de figuur, die een meer intiem karakter heeft, en het landschap zich af. Zijn tijdloze portretten, met binnenmilieus met deuren en ramen waaraan hij de menselijke figuur plaatst, blijven gedurende zijn hele artistieke carrière aanwezig en laten de invloed van cinematografie zien door hun kadrering en behandeling. In zijn landschappen worden gebaar en realisme gecombineerd en de stedelijke en landelijke geografie, soms opgeroepen, verschijnt uitgevoerd in warme tinten en een zeer gematigde palet.
Tussen 1954 en 1959 studeerde hij aan de Escuela Superior de Bellas Artes de San Carlos in Valencia, waar hij zijn artistieke opleiding kreeg. Daar woonde hij de lessen bij van Gimeno Baró en Genaro Lahuerta en maakte hij vriendschap met Rafael Solves en Juan Antonio Toledo, en nam hij deel aan de kunstbijeenkomsten van die tijd die leidden tot de vorming van artistieke groepen zoals de bekende Estampa Popular, wiens invloed zich zal weerspiegelen in zijn werk.
In 1955 maakte hij een reis naar Italië en in 1959 genoot hij van een beurs van het Ministerie van Buitenlandse Zaken om zijn studie aan het Royal College of Art in Londen uit te breiden, waar hij tot 1960 bleef. Aan het Royal College of Art ontmoette hij de belangrijkste tendensen in abstracte kunst en de schilder David Hockney.
Na zijn terugkeer naar Spanje voerde hij een reeks werken uit waarin tekenen en figuur als fundamentele kenmerken uitstraalden en waarin maatschappelijke thematiek aan kracht won. In 1965 trouwde hij met Martí Quinto, een van de kunstenaarsleden van Estampa Popular, en vanaf dat moment tot 1976 werd zijn artistieke pad onderbroken door verschillende oorzaken.
Gedurende het decennium van de jaren 70 wordt een breuk met zijn eerdere werk duidelijk en kiest hij voor een realisme met surreële toevoegingen, waarbij hij zijn serie 'En torno a la formación de una imagen "ejemplar"' ontwikkelt. In werken zoals 'Maniquí' (1974) richtte hij zich op het overbrengen van herinneringen aan zijn jeugd, waarin een meisje begeleid wordt door de proxy-periode, waarmee hij de ideologie, iconen en mythes van de franquistische dictatuur overwint. [Bronvermelding ontbreekt]
Vanaf de jaren 80, uitgaande van de theatrale decoratie, werkt hij meer direct en expressionistisch, met kwetsbare materialen (papier, pigmenten en lijm). In de jaren 90 wisselen figuratieve werken met een meer intieme uitstraling en landschappen elkaar af. Zijn tijdloze portretten, met binnenomgevingen met deuren en ramen waartegen hij de menselijke figuur plaatst, blijven gedurende zijn hele artistieke carrière aanwezig en laten de invloed van cinematografie zien door zijn kader en behandeling. In zijn landschappen combineren gesture en realisme en verschijnen stads- en landschapsterritorium, soms evocatief, in warme tinten en een uiterst gereduceerd palet.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.