het Gare du Nord duiken we meteen de ondergrondse in met Gainbourg. We verheugen er ons nu al op dat zijn jazzy metrolied Le Poinçonneur des Lilas in 2019 zijn naam eindelijk aan een metrostation zal schenken (Les Lilas – Serge Gainsbourg). We komen boven in het centrum en flaneren mijmerend door de Tuileriesmet Colette Magny. “We zijn dronken van liefde en jeugd / We hebben twinkelingen in de ogen / vreselijke vuisten / we zijn duivels / we zijn goden.” Magny wijst de weg naar de kelders van het existentialisme, waar Juliette Gréco op ons wacht. Ravenzwarte haren, donkere ogen, diepe stem en veel charisma. “Trakteer jezelf op een lange reis en kom me opzoeken in Saint-Germain-des-Prés”. Geen plaats voor gisteren, voor morgen, alleen vandaag telt: Il n’y a plus d’après, zingt de muze van Sartre. We drinken een koffie in Les Deux Magots, werpen een blik op de beroemde romaanse kerk en neuriën ons naar de jaren vijftig. Dichter Jacques Prévert komt het café en onze verbeelding binnenwandelen – een laatste eindje sigaret plakt als vanouds op zijn lippen. Achter hem loopt de minzame Mouloudji. Gréco vraagt hem iets te zingen, en kijk, hij brengt Préverts gedicht Les enfants qui s’aiment zo tot leven dat iedereen er stil van wordt.

70 chansons op drie cd’s