Pink Floyd at Pompeii - MCMLXXII, de baanbrekende film uit 1972 geregisseerd door Adrian Maben, keert terug naar de bioscoop, nu digitaal opnieuw gemastered in 4K van de originele 35mm beelden met verbeterde audio. De film speelt zich af in de spookachtig mooie ruïnes van het oude Romeinse Amfitheater in Pompeii, Italië, en legt Pink Floyd vast tijdens een intiem concert zonder publiek. Het optreden werd gefilmd in oktober 1971 en bevat onvergetelijke nummers als “Echoes”, “A Saucerful of Secrets” en “One of These Days”. De adembenemende beelden van het amfitheater, zowel overdag als 's nachts opgenomen, versterken de magie van het optreden en zorgen voor een unieke en meeslepende ervaring. Daarnaast bevat de film zeldzame beelden van achter de schermen van de band tijdens het werken aan The Dark Side of the Moon in de Abbey Road Studios. Deze zorgvuldige restauratie levert verbluffende beeld- en geluidskwaliteit, met een theatrale en home entertainment mix van Steven Wilson in 5.1 en Dolby Atmos. Deze upgrades verbeteren de diepte en helderheid van de film, terwijl de authenticiteit en de geest van de originele release uit 1972 behouden blijven. Geïnspireerd door de gouden warmte van de iconische setting van Pompeii, transformeert de remaster dit tijdloze stuk in een meesterwerk van beeld en geluid. Beleef Pink Floyd als nooit tevoren met deze baanbrekende audiovisuele remaster!

Geen refrein geen couplet geen publiek
Live at Pompeii is alles wat een gewone concertfilm niet is.
Geen meezingers geen tempo voor de radio.
Wel trage opbouw donkere klanken en muzikale durf.
Pink Floyd speelt alsof niemand kijkt en dat maakt het juist sterk.
Dit is geen achtergrondmuziek maar een frontale ervaring.
Niks is makkelijk niks is snel alles is bedoeld.
Een film voor wie iets anders wil dan de standaard formule.

Door die onconventionele structuur voelt Live at Pompeii niet als een concert, maar als een droom. De muziek zweeft, de beelden volgen in slow motion. Soms lijken we ons op een andere planeet te bevinden, soms in het hart van een vulkaan, soms gewoon op een verlaten podium. Het lineaire denken verdwijnt. Er is alleen nog klank en gevoel.

En dat is precies waarom deze film nog altijd raakt. Niet omdat hij iets verklaart, maar omdat hij iets openlaat.
En het is een colletors item de platenhoes is uniek en er zijn maar een aantal van gemaakt, kijk zelf maar op internet.