Ramon ligt al dertig jaar verlamd in bed terwijl hij verzorgd wordt door zijn familie. Zijn slaapkamerraam is ook zijn enige raam naar de wereld. Hij kijkt uit over de zee waar hij vroeger zoveel ging zeilen. De zelfde zee waar hij tijdens zijn jeugd een vreselijk ongeluk kreeg. Sindsdien is zijn enige doel zijn leven op een waardige manier te beeindigen. Zijn wereld wordt danig ondersteboven gezet door de komst van twee vrouwen: julia, de advocate die hem ondersteunt en hem helpt in de juridische strijd om zijn leven naar eigen inzichten te beeindigen, en rosa, een vrouw uit het dorp die hem er steeds van probeert te overtuigen dat het leven altijd de moeite waard blijft. Beide vrouwen zijn danig van slag door ramons indrukwekkende persoonlijkheid en beginnen vraagtekens te zetten bij de principes die zij hun hele leven al aanhangen. Ramon weet dat alleen degene die echt van hem houdt ook degene zal zijn die hem helpt om zijn laatste reis te maken.