Citroën 2CV 2CV6 '82 (bj 1982)

In Nederland heeft de iconische 2CV de bijnaam 'lelijk eendje', de almaar toenemende populariteit van de Eend bewijst dat schoonheid komt met de jaren. Een fatsoenlijk roestvrij exemplaar is onder de...

Citroën 2CV 2CV6 '82

Algemene gegevens

Tellerstand: 6.787 km
Carrosserievorm: Sedan
Aantal deuren: 4
Brandstofsoort: Benzine
Bouwjaar: 1982
Nieuw: Nee
Transmissie: 6 versnellingen, Handgeschakeld
Kleur: Blauw
Bekleding: Skai

Technische gegevens

Motorinhoud: 602 cc
Aantal cilinders: 2
Vermogen: 21 kW (29 PK)
Wielbasis: 240 cm
Ledig gewicht: 560 kg

Functionaliteit



Financiële gegevens

Motorrijtuigenbelasting: geen
BTW/Marge: Marge (Bedrijven kunnen geen BTW terugvorderen van de belasting)

In Nederland heeft de iconische 2CV de bijnaam 'lelijk eendje', de almaar toenemende populariteit van de Eend bewijst dat schoonheid komt met de jaren. Een fatsoenlijk roestvrij exemplaar is onder de €10.000,- al nergens in Europa meer te vinden, laat staan een echt mooi exemplaar wat niet misbruikt is door een paar studenten of op het Franse platteland kippen vervoerde. Zie onderstaande van Wikipedia gekopieerde tekst. Een Ferrari in de conditie waarin dit bijzonder exemplaar verkeerd vinden is eenvoudiger dan een 2CV. Immers bedoeld om vooral praktisch te zijn en goedkoop in aanschaf werd een 2CV meestal afgereden, het percentage echt goed exemplaren wat rest ligt ondanks de enorme productieaantallen (bijna 4 miljoen) waarschijnlijk lager dan bij menig Ferrari. Of juist dankzij dit hoge aantal natuurlijk. Het hier aangeboden exemplaar troffen wij bij een ouder Zwitsers echtpaar met een tweede huis in Zuid-Italië, zie de foto's in het dorp. Ze hadden een andere auto te koop voor ons, een heerlijke lunch later mochten we ook de Citroën kopen. Gezien de unieke conditie móesten we die gewoon hebben, niet voor de winst maar uit liefde voor een icoon in deze conditie. En de sfeer natuurlijk, stap in en het is 1978. De auto rijdt als een nieuwe, ruikt als een nieuwe en ziet er bijna zo uit ook. Ons vak verplicht de auto te koop te zetten, hoewel met lichte tegenzin. Er zijn al 'dwazen' die het dubbele vragen, het is u gegund, een prachtige 2CV voor een zeer vriendelijke prijs. Wel zuinig op zijn hé!

Na de dood van André Citroën en de overname van het bedrijf door bandenfabrikant Michelin besloot de nieuwe leiding van autofabrikant Citroën in 1935 een kleine auto te ontwikkelen die geschikt diende te zijn voor het ruige Franse platteland: de TPV, oftewel Toute Petite Voiture. Projectleider en stuwende kracht Pierre-Jules Boulanger omschreef het doel als "een paraplu op vier wielen". Op basis van marktonderzoek werd besloten dat het een voertuig moest worden dat twee boeren met 50 kilogram aardappelen kon vervoeren of een vat met 50 liter wijn. Ook gaat het verhaal dat het de mogelijkheid moest bieden om een schaap in de auto mee te nemen. De auto moest hierbij zo comfortabel zijn dat eieren in een mand niet zouden breken wanneer de auto over een stuk omgeploegd land zou rijden. Overige eisen waren dat de auto vooral zuinig, betrouwbaar, goedkoop en eenvoudig te bedienen moest zijn: een boerin moest ermee naar de markt kunnen rijden. Ook moest de boer, met zijn zondagse hoed op, erin passen zodat hij per auto naar de kerk kon. Het uiterlijk van de wagen werd niet belangrijk geacht.

Oorspronkelijk plaatste men uit besparingsoverwegingen slechts één koplamp. Nadat echter een prototype tijdens een proefrit was aangereden, doordat de tegenligger dacht met een motorfiets te maken te hebben, werd het model wél voorzien van twee koplampen.

Er werd een auto ontwikkeld die aan het merendeel van die eisen voldeed, maar hij was zeker nog niet klaar voor productie. Citroën was van plan een prototype van de auto te presenteren op de Salon de l'Automobile van oktober 1939, maar vanwege de Tweede Wereldoorlog werd deze Salon afgelast.

Na de oorlog, en na grondige verandering van het oorspronkelijke ontwerp, werd de auto op donderdag 7 oktober 1948 tijdens de Autosalon van Parijs aan pers en publiek voorgesteld. Een journalist zou het wagentje "Lelijk Eendje" hebben genoemd, deze benaming (of kortweg "Eend") is in het Nederlands een geuzennaam geworden.

De serieproductie van de 2CV begon 11 juli 1949. In het begin werd ze voornamelijk aan boeren (primaire doelgroep), zorgverleners als huisartsen en bekende Franse kunstenaars (gratis reclame) geleverd. De Franse plattelanders waren direct enthousiast, wat de wachttijd liet oplopen tot drie jaar. Nederland was in 1952 het eerste exportland voor de 2CV. Echter, in het begin werd de wagen in Nederland slecht verkocht, waarschijnlijk vanwege het uiterlijk. De laatste 2CV werd op vrijdag 27 juli 1990 geproduceerd.

De (Lelijke) Eend is tegenwoordig een icoon en mag zich scharen tussen de Volkswagen Kever, de Morris Minor, de Mini,de Fiat 500 en de Trabant. In Nederland waren er in 2018 nog ruim 8000 Eenden[1] en was de prijs voor een perfect bewaard of gerestaureerd exemplaar gestegen naar rond de 15.000 euro. Onderdelen zijn echter relatief goedkoop en vanwege het lage gewicht (560 kg) is de motorrijtuigenbelasting laag of vanwege de leeftijd vrijgesteld. Er zijn diverse 2CV-clubs en via hen worden voordelige verzekeringen aangeboden. Het maakt de Eend ook populair als tweede auto.

-